_ផ្ទះត្រកូលជន_
បន្ទាប់ពីជុងហ្គុកផ្ដែផ្ដាំហេីយ ក៏ធ្វេីដំណេីរចេញទៅធ្វេីការបាត់ទៅ នៅតែជីមីននឹងកាងគូតែប៉ុណ្ណោះ
<Hmmm...Kangguជួយខ្ញុំបន្តិចបានទេ?? >Jiminអង្គុយសុខៗ ក៏បន្លឺសម្លេងឡេីងទៅកាន់កាងគូដែលនៅក្រោយខ្នងរបស់ខ្លួន
<បាទ!! តេីជាអ្វីទៅ?? >Kanggu
<គឺថ្ងៃនេះជា...ខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍1ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំជាមួយជុងហ្គុក ខ្ញុំចង់រៀបចំ អ្វីមួយ សម្រាប់ជុងហ្គុក គឺចង់ពឹងអោយជួយជូនទៅទិញរបស់របរ ខ្លះៗទៅ តប់តែងក្នុងបន្ទប់ នឹងទៅទិញកាដូរ សម្រាប់ជុងហ្គុក ដូចគ្នា >Jimin
<Orrr..OKAYបាទ!! >kanggu
<Emm..ខ្ញុំមិនដឹងថា ជុងហ្គុកចូលចិត្តអ្វីទេ តេីគួរទិញអីទៅនររ៎...កាងគូលោកជួយគិតបន្តិចបានទេ?? >Jimin
< គឺអ្នកប្រុសទិញអ្វីក៏បាន តាមធម្មតា ចៅហ្វាយពេញចិត្ត ស្រាប់នឹងអ្វីដែលអ្នកប្រុសតូច ចូលចិត្តដូចគ្នា>Kanggu
<អឹមមម....គឺខ្លាចថា ជុងហ្គុកមិនពេញចិត្ត...ហឺមមិនថ្វីទេ ចាំល្ងាចបន្តិចជូនខ្ញុំទៅផ្សារ ខ្ញុំក៏ចង់ធ្វេីម្ហូបដែរ ខ្ញុំចង់អោយវាកាន់តែពិសេស សង្ឃឹមថា ជុងហ្គុកចូលចិត្តវាទៅចុះ >Jiminនិយាយភាពញញឹមជាប់មាត់
< បាទ!! កាងគូខ្ញុំនឹងចាំជួយជានិច្ច!! >Kangguក៏ញញឹមតាមជីមីន
_ម៉ោង៤ល្ងាច_
ជីមីននឹងកាងគូ ក៏ចេញដំណេីរមកផ្សារជាមួយគ្នា ដោយកាងគូជាដៃកុងឡាន ជូនជីមីនទៅផ្សារទំនេីប ដេីម្បីទៅទិញរបស់របរ តាមគម្រោងដែលប្រៀងទុក
_Calling...
<Halo..!! JunggukAhh..ថ្ងៃនេះបងមកផ្ទះលឿនតេីបានទេ?? ប្រហែលជាម៉ោង៦ឬ៧ បានឬអត់?? >Jimin
[ បានប្រាកដជាបាន ]
< Hmmm..ល្ងាចនេះតេីបងចង់ញុាំម្ហូបស្នាដៃអូនដែរទេ?? > Jimin
[ ចង់!! ...តែបងមិនចង់អោយអូនហត់ទេ ដែលត្រូវចំណាយពេលក្នុងចង្រ្គានបាយ វាក្ដៅ ហេីយអូនកំពុងមានកូនទៀត អង្គុយនៅតែផ្ទះអោយស្រួលទៅ បងមិនអីទេ ]
YOU ARE READING
My husband 🖤 ( completed )
Randomសរសេរដោយ : ជុងឈូ ជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយគ្មានការប្រៀងទុកការស្រឡាញ់ចាប់ពីចំណុចសូន្យដល់ចំណុចកំពូលពួកគេត្រូវធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នែហ៍ដល់ជ្រៅដោយមិនដឹងខ្លួនពួកគេចាប់ផ្ដេីមពីការស្អប់..ធុញទ្រាន់គ្នារហូតដល់ថ្ងៃមួយដែលរស់ខ្វះគ្នាមិនបាន "ជីវិតខ្ញុំរឿងខ្ញុំហាមឯងមកចេះដឹ...