_flashback_
កាលពីប៉ុន្មានម៉ោងមុន ជុងហ្គុកអង្គុយ នៅចំពាក់ កណ្ដាលផ្ទះ តែអារម្មណ៍មិនដឹងជា ហោះហេីរ ដល់ណាទេ ដឹងត្រឹមថា គេមិនស្រណុកក្នុងចិត្តសោះ ជុងហ្គុកក្ដាប់ដៃណែន ដកដង្ហេីមធំ មួយខ្សាក់ៗ វែងៗ
_Ring Ring~~
សម្លេងទូរស័ព្ទរោទិ៍ន ជុងហ្គុកក្ដៅចិត្ត មិនបានទៅខ្វល់ស្អីនោះទេ ដោយសារសម្លេងរំខានពេក ជុងហ្គុកសឹងគប់ ក្រវាត់វាចោលទៅហេីយ ។
តែគាប់ជួន គេបែរជាមានអារម្មណ៍ ស្ទាក់ស្ទេីរ ពេលបម្រុងគប់ទូរស័ព្ទ នោះចោល ទៅវិញ។
<......>Jungukបែរកញ្ចក់អេក្រង់ មេីលលេខដែលមិនស្គាល់ មុននឹងចុចលេីក
<Halo....?>Junggukនិយាយទាំងគ្មានអារម្មណ៍ តែត្រូវភ្ញាក់ក្រញ៉ាង ពេលលឺសម្លេងយំ របស់ភរិយា
[Jung...ហុឹកៗបងនៅឯណាអឹក? ]
<Ji~~តេីអូនមែនទេ??អូននៅឯណា!! អូនមានកេីតអីដែលទេJi~~?>ជុងហ្គុកស្រែកសួរទៅ យ៉ាងរហ័ស ចិត្តខ្មួលខ្មៅ ក្ដៅរង្ងំពេញដេីមទ្រូង ពេលដែលលឺសម្លេងយំ របស់ជីមីន
[ហុឹកៗ...ជុងមកជួយអូនផង ហុឹកៗអូនខ្លាច អូនមិនចង់នៅទីនេះទេ]
ផឹប!! ផឹប!!
<Halo...Haloជីមីនកុំយំៗ...បងនឹងទៅជួយអូន...បងសន្យា...Halo...Halo?? >Junggukងេីបឈរពីសាឡុង នឹងប្រឹងនិយាយប្រាប់ទៅជីមីន តែទូរស័ព្ទត្រូវស្ងាត់ ដៃវៃងៗរបស់ជុងហ្គុក សម្លឹងមេីលទូរស័ព្ទ តែវាមិនទាន់ផ្ដាច់ការទាក់ទង នៅឡេីយទេ គេក៏ប្រឹងផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់បន្ត អ្វីដែលលឺ គឺការសម្រែកយំរបស់ជីមីន ដៃមានសរសៃ កាន់ទូរស័ព្ទយ៉ាងណែន សឹងតែខ្ទេចទូរស័ព្ទ មួយទាំងមូលទៅហេីយ
[ ហុឹកៗ...អឹ....ខ្ញុំសុំទោសៗ]
[ហុឹក...ៗអត់ទេ...អឹថេមីនលែង...ហុឹកៗខ្ញុំមានកូន..សូមអង្វរកុំធ្វេីបែបនេះអី]
[បងមិនខ្វល់...បេីអូនមិនចង់ឈឺខ្លួន...នៅអោយស្ងៀមទៅ]
[អត់ទេ!!!!.....ហុឹកៗបេីលោកធ្វេីស្អីខ្ញុំតែបន្តិច ខ្ញុំនឹងស្អប់លោក ហុឹកៗ...លែងខ្ញុំទៅ!! អឹ!! ]
[ ហុឹក..ៗខ្ញុំឈឺ!! ]
[ ហុឹកៗ....សូមឈប់ទៅ...ហុឹកៗៗៗៗៗអត់ទេ!!!! ខ្ញុំខ្លាចហេីយ..អឹហហុឹកៗៗ..ខ្ញុំខ្លាចហេីយ...ហុឹកJuNgGuKKKKK....ហុឹកៗៗJuNgGukkkអូនខ្លាច....មកជួយអូនភ្លាមមក....អូនពិតជាខ្លាចខ្លាំងណាស់]
YOU ARE READING
My husband 🖤 ( completed )
Randomសរសេរដោយ : ជុងឈូ ជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយគ្មានការប្រៀងទុកការស្រឡាញ់ចាប់ពីចំណុចសូន្យដល់ចំណុចកំពូលពួកគេត្រូវធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នែហ៍ដល់ជ្រៅដោយមិនដឹងខ្លួនពួកគេចាប់ផ្ដេីមពីការស្អប់..ធុញទ្រាន់គ្នារហូតដល់ថ្ងៃមួយដែលរស់ខ្វះគ្នាមិនបាន "ជីវិតខ្ញុំរឿងខ្ញុំហាមឯងមកចេះដឹ...
