_តុអាហារ_
ជីមីននៅអង្គុយ នៅនឹងតុអាហារ មាត់រអ៊ូបន្ដេីរ មាត់នៅទំពារខេកបន្ដេីរ ជុងហ្គុកមិនហ៊ានសូម្បី តមាត់មួយម៉ាត់ នៅស្ងៀមចាំស្ដាប់ភរិយវាចា គេឥឡូវប្រៀបដូចជាខ្លាកំពុងបាក់ចង្គូមអញ្ចឹង អោយតែនៅជាមួយជីមីន ស្ងាត់អោយជ្រាប!!
< នៅសម្លឹងមុខទៀត??....ចង់វៃអូនឬយ៉ាងមិច??>Jiminងៀកមកថាអោយតពេលគេទេីសចិត្ត
<មានឯណា..បងគ្រាន់តែចង់មេីលមុខអូន...តែថា..លេីកក្រោយបងមិនអនុញាតិអោយអូនចេញទៅណាផ្ដេសផ្ដាសទៀតទេ....បងបារម្ភពីសុវត្តិភាពអូន...បេីអូនចូលចិត្តញុាំខេក ស្អែកបងទៅទិញដាក់អោយណែនទូតែម្ដង...!! >Jungguk
<....>Jiminមិនមាត់ ហេីយបន្តការញុាំរបស់គេ
< បញ្ជាក់ម្ដងទៀត...ហាមចេញទៅក្រៅតែឯង ជាពិសេសទាំងយប់បែបនេះ...បេីអាចអូនហៅអ្នកបម្រេីអោយទៅទិញក៏បាន...ហាមចេញទៅក្រៅ!! >Jungguk
<ហេតុអី??អូនមានជេីងដែលតា៎...ដេីរមិនបានមែនទេ?? >Jimin
<អូនមេីលពោះទៅមេីល...ធំអោយបុិនចង្អេរទៅហេីយ ណាមួយជិតថ្ងៃកេីតកូនហេីយតែប៉ុន្មានខែទៀតទេ ពេទ្យហាមមិនអោយអូនដេីរហេីរ ច្រេីនពេកទេ ប្រយ័ត្នទាស់>Jungguk
<....>Jiminមិនមាត់ធ្វេីមុខធ្មក់ធ្មៅៗ
<Ji~~បងគ្រាន់តែបារម្ភពីកូនតែប៉ុណ្ណោះ!>Jungguk
< បារម្ភតែពីកូនទេឬ?? បេីអញ្ចឹងពេលកេីតមក យកតែកូននឹងទៅ អូនមិននៅជាមួយទេ >Jimin
<Ji~~បងបារម្ភទាំងពីរ ទាំងអូនទាំងកូន > Jungguk
<បារម្ភស្អីទៅ មករអ៊ូដាក់បែបនេះ...>Jiminនិយាយបន្ដេីរងៀកមុខចេញបន្ដេីរ គេ-ងរហី
< រអ៊ូព្រោះស្រឡាញ់នោះអី >Junggukញញឹមពេលឃេីញជីមីនងក់ងរ គេទាញកៅអីចូលទៅជិត នឹងអោប នឹងថេីបថ្ពាល់ជីមីន ប៉ុន្មានខ្សឺត!!
< .... >
< ប្ដីទៅធ្វេីការហត់ អូននៅមកងក់ងរដាក់បងទៀតឬ?? >
<មិនបានងរទេ !! > Jimin
< អញ្ចឹងមានតែខឹង !!>Jungguk
<អត់ទេ!! >Jimin
< ohhh...អោយប៉ាប៉ាសុំទោស ប៉ាប៉ាឈប់រអ៊ូហេីយ អូខេដែលទេ?? បងសុំទោសមែនណា Jiminnahhh > Junggukឃេីញស្ងៀមមាត់ក៏លេីកដៃទៅក្រសោបថ្ពាល់ជីមីន អោយងៀកមកខាងគេ នឹងប្រឹងនិយាយលួង
YOU ARE READING
My husband 🖤 ( completed )
Randomសរសេរដោយ : ជុងឈូ ជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយគ្មានការប្រៀងទុកការស្រឡាញ់ចាប់ពីចំណុចសូន្យដល់ចំណុចកំពូលពួកគេត្រូវធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នែហ៍ដល់ជ្រៅដោយមិនដឹងខ្លួនពួកគេចាប់ផ្ដេីមពីការស្អប់..ធុញទ្រាន់គ្នារហូតដល់ថ្ងៃមួយដែលរស់ខ្វះគ្នាមិនបាន "ជីវិតខ្ញុំរឿងខ្ញុំហាមឯងមកចេះដឹ...