[TAMAMLANDI]
'Köşe bucak benden kaçıp yine bana gelmen' dudaklarını ısırdı. 'Şimdi altımdasın ve bana kendini teslim ediyorsun, bu ço...' daha fazla konuşmasına izin vermedi,şu an da istediği tek şey bu adamdı.
06.11.20' de başladı,
25.12.20' de bit...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Araf, uzandığı yatakta Özgür'ü izlemeye devam etti. "Gitmek zorunda mısın? İhtiyacımız olanı oradan alırız."
"Kendim için değil. Ablamın istediklerini kargolayacağım. Ayrıca, Avrupa turu yapacaksak bir çantaya ihtiyacımız olacak."
"Benimkini kullanırız." Doğrulup yatağın ucuna emekledi. Özgür'ün eve gitmemesi için her şeyi yapamaya hazırdı.
"Sevgilim, babam evde değil. Hem o yokken her şeyi alırım. Sonra da bir daha gitmek zorunda kalmam."
Asık suratla izleyen Araf'a yönelip dudaklarını bastırdı alnına. "Babam şu an şehir dışında. Merak etme hiçbir şey olmayacak. Birkaç gün daha gelmez o."
"Emin misin?"
"Eminim. Hem sende duydun." Telefon konuşmasını hatırlattı. Babası yine bir toplantı için İstanbul'a gitmişti. Toplantıda çıkan bir sorun yüzünden birkaç gün daha kalması gerektiğini öğrenmişti. Bu da evdeki eşyalarının alması için iyi bir fırsattı.
"Ablamın istediklerini almak zorundayım. Her şekilde gidecektim zaten." "Ben de geleyim."
"Bavulları da ebem toplasın." Dağınık odayı gösterdi. "Ayrıca annen bu odayı görürse ikizimi de çıktığımız deliğe sokar." Başın salladı. Gitmek istemesinin nedeni zaten bu odaydı. İkisi bir Avrupa turu düzenlemeye karar vermiş, harçlıklarının hepsini bir araya getirmişti. Yüklü para değildi ama ikinci el bir minibüs almaya yetmişti.
Minibüs hala tamirde olsa da onlar şimdiden rotlarını çizmişlerdi bile, pasaportları da tamamdı. Sadece gereken tek şey minibüsün hazır olmasıydı.
"Annen arabayı bırakmış, onunla gidip gelirim." Boş bavullardan birisini aldı yığınla giysiye bakerken. "Karton kutuları koydum bagaja" "Tamam yavrum. Gidiyorum, gelene kadar burası bitsin." Dolabın içinde olan her şey yerdeydi. bazılarını bağışlayacaktı ve ayırması gerekiyordu. "Tamam, yeter." Bıkkınlıkla soludu. Toplayacağından emin değildi aslında. Pineklemek daha çekici gelmişti.
"Eğer toplarsan." Ayakta büzdüğü dudaklarla bekleyen adama ilerledi. "O zaman seni bir ödül bekliyor olacak." belinden tutup yanağına bastırdı dudaklarını Orman gözleri parladı. "Ne gibi bir ödül?" Kalbi heyecan ve istekle kasıldı.
"Sürpriz." Sürprizlere bayılırdı. Bu sürprizler Özgür'den geliyorsa daha da bir seviniyordu. "Hadi bakalım." Dudaklarına öpücük bırakıp çıktı odadan.
"Sürpriz." Sırıttı. Etrafa dağılan giysileri ayırmaya başladı. Bir kısmı dolaba geri koyacak bir kısmını bağışlayacak , birazını da gezi için ayıracaktı.
Açtığı televizyondan bir müzik kanalı seçti. Şimdi daha çekilir olmuşu. O işlere giriştiğinde Özgür de babasının olmadığını umarak eve gidiyordu.
Dün babasının arkadaşıyla konuşmuşu. Adamın sözüne güveniyordu ama bazen işi bittiğinde kimseye söylemeden döndüğü de oluyordu.
Dakikalar sonra eve girdiğinde, evin boş olmasıyla derin bir soluk bıraktı. Önce ablasının boş odasına girip kutulardan birini hazırladı. İçine ablasına ait kitapları yerleştirdi. Hızlı ama düzenli bir şekilde bitirdiğinde kendi odasına girdi. Nerdeyse bir aydır gelmemişti.
Önce bavula giysileri doldurdu. İçinde bir anda basan sıkıntı yüzünden sürekli evin içini dinliyordu. Elini sıkışan kalbine bastırdı. "Allah'ım sen yardım et."
Duvarda asılı panoda Araf'la ikisinin anılarını aldı tek tek. Büyük bir özenle kutuya koyarken dudaklarında gülümseme asılıydı.
Bal rengi gözleri konser biletlerin de birkaç fotoğrafta oyalandı. Alması gereken başka bir şey olup olmadığına baktı. Hızla odasını kontrol edip diğer eşyalarını doldurdu kutuya. Bu sefer daha özensizdi. Bir an önce çıkmak için acele ediyordu.
Telefonun yüksek sesi odayı doldurduğunda elinde tuttuğu çerçeveyi yere düşürdü. "Sikeyim!" Aile fotoğrafın üzerinden geçen çatlağa baktı. Homurdanıp fotoğrafı aldı. Gerisini çöpe atarken telefonuna yöneldi.
Gönderen: Araf Gönderilen: Özgür
Temizlik bitti. Sürpriz için hazırım.(14:07)
Gülerek başını iki yana salladı. Topladığı eşyaları arabaya indirdi peş peşe. Nefes nefes kaldığında telefonu tekrar titredi.
Gönderen: Araf Gönderilen: Özgür
Gelmen gerekiyor.?(15:34)
Özledim. 😚😚(15:57)
Gönderen: Özgür Gönderilen: Araf
10 dakikaya oradayım. İşim bitti. (15:58)
Hızla yeniden eve yöneldi. Araf'a yapacağı sürprizi düşündü. Dudakları kıvrılırken boynundaki alyanslara gitti eli. Araf evlilik teklifi yapmıştı, ama o üslüne göre gidecekti. İşleri bitince çıktı apartmandan dudaklarında küçük bir gülümsemeyle.
