[TAMAMLANDI]
'Köşe bucak benden kaçıp yine bana gelmen' dudaklarını ısırdı. 'Şimdi altımdasın ve bana kendini teslim ediyorsun, bu ço...' daha fazla konuşmasına izin vermedi,şu an da istediği tek şey bu adamdı.
06.11.20' de başladı,
25.12.20' de bit...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bedeni sert duvarla buluştuğu anda dudaklarının üzerini yumuşak, sıcak dudaklar örttü. Koridorda gezen öğrencilerin sesi, nöbetçi hocaların koridoru turlarken topuklu ayakkabılarından çıkan o ses hepsi bir birine girmişti. Dışarda birileri vardı ve her an yakalanabilirlerdi. Bedeni bu düşünceyle kavruldu.
''Her an yakalanabiliriz." Dudaklarını zar zor ayırdı. Nefes nefese kalmış, bal rengi gözleri kararmıştı.
''Biliyorum" Dedi zorlukla aldığı nefesler arasında "Bildiğim diğer şey ise bunun ikimizi de ne kadar çok tahrik ettiği." Keskin bir kavisle dudaklarını kıvırdığında bedenini bastırdı Özgür'e adama.
''Araf...'' Sertleşmiş erkekliği kot pantolonunu zorluyordu. Üzerinde hissettiği diğer kabarıklıkla aklı uçmuştu.
''Hmmm'' Yeşilleri genç adamın dudağından ayrılmamıştı. Nefesleri bir birbirine karışıyor, bedenleri özledikleri birleşme için yanıp tutuşuyordu.
"Yakalanacağız." Araf'ın deli cesaretine kapılmamış mıydı zaten Özgür? Şu anda leş gibi kokan bu küçük temizlik odasında olmasının nedeni de bu değil miydi?
''Özgür... oğlum kafayı yedireceksin bana.'' Dudakları genç adamın esmer teniyle buluştu. Öpüp, morartmak, kendi izini bırakmak istiyordu. "İz bırakacağım."
Sahibini bulan kalbi, göğüs kafesini delerken, Araf'ın iş bilir dudakları, boynundan köprücük kemiğine indi.
''Esmersin, çok belli olmaz. Küçük bir iz." Küçük bir çocuk gibiydi, bu Özgür'ü gülümsetmişti.
''Yapma pezevenk, evdekiler görüyor. Ablama hesap verene kadar dokuz doğuruyorum." Araf'ın orman yeşillerine bakmak için hafif çekildi.
"Kışa gireceğiz zaten." Dudaklarından hoş bir kıkırtı döküldüğünde, Araf'ın kemikli parmaklar dudaklarını üzerini örtmüştü aynı zamanda. ''Güzelim, bu sesi ne kadar sevsem de, biri duyarsa belamız sikilir." Araf'ın kısık sesi koridorun gürültüsüne karıştı. Normal bir sesle konuşsalar bile duyulmazdı sesleri.
"Öncelikle ilkbahardayız eşek herif, ikincisi yakalansaydık şimdiye dek yakalanırdık" İkisi de dolaba girdikleri andan beri kısık sesle konuşuyordu. Bu gizli saklı buluşmaları ne kadar sevseler de artık saklamakta zorluk çekiyorlardı.
"Ablam akşam mesaiye kalacak, bana gel." Beyaz tişörtünün altında gezen eli tuttu. Araf bazen sınırları zorlanıyordu.
"Baban?" Geri çekildi. Aralarına santimler vardı. Ortamda çıtırdayan arzu, uğultulu bir şekilde kulaklarında yankılanıyordu.
"Arkadaşlarıyla buluşacakmış, çok erken gelmez. Belki de hiç gelmez." Genç adamın yeşil gözlerinin aksine bal rengi gözleri arzu doluydu. Arzunun arkasına sakladığı hisleri duvarları zorluyordu. Özgür yeri geldiğinde durmayı bilen biriydi. Ama orman gözlü sevgilisi için bunu söyleyemeyecekti.
"8'de sizdeyim" Kollarını genç adamın ince beline doladı. Bedenini Özgür'ün bedenine yasladığında burnu yuvasını arayan kuş gibi boyun çukuruna gömüldü. Buradan eşsiz bir koku yükseliyordu.
"7'de" Genç adamı itip kapıya ilerledi. Bir kaç dakika ortalığı dinledi. Dakikalar önce zilin çaldığını duyumsamıştı ama yine de kontrol etmekten zarar gelmezdi.
Arkasından sırıtarak bakan adamın farkında olmadan üst katta çıkıp gece için sabretmeye ve kendine hakim olmaya çalışacaktı Özgür.
Canım Özür ve Araf ile karşınızdayım. İki gözümün çiçeği ikisi de Kısa bir hikaye olacak o yüzden sürekli bölüm atmaya çalışacağım. Keyifle okumuşsunuzdur umarım.
Öpüldünüz.💜
GÜNCELLEME Kurgu hakkında çok fazla olumsuz ve kötü yorum aldım. O yüzden yeniden düzenleyip paylaşacağım. Belki yeni sahneler ekler belki de silerim bazı kısımları. Nasıl gider pek emin değilim. Bildiğiniz üzere hem çalışıyor hem kurgulara bölüm atmaya çabalıyorum. Sık sık bölüm gelmez o yüzden . Umarım yeni halini de seversiniz. Öpüyorum 🤍
