𝐆𝐢𝐳𝐥𝐢 𝐒𝐚𝐤𝐥ı | 𝐁𝐱𝐁

XXIX

"Onu giyemezsin!" Sesi sertti. Kıskançlık ve hayranlık bulanmıştı bal rengi gözleri.

"Saçmalıyorsun. Hadi çıkalım." Kapıya yöneldiğinde önüne geçen Özgür'le bıkkınlıkla iç çekti.

"Araf, güzelim o şortu giyemezsin."

"Şimdi de bu mı çıktı lan? Kaç yaşında adamlarız, birbirimizin ne giyineceğine de mi karışacağız?" Denize gitmek için hazırlandıkları süre boyunca Özgür'ün söylenmesini dinliyordu.

"Şort götünü böyle gösteriyorsa evet. Ayrıca çok yakışmış!" Gözlerini yumdu. Adamın beyaz teni siyah şortun içinde ay gibi parlıyordu. "Hadi çıkar şunu. Şu yeşil..." Bir an duraksadı "Hayır, onu da giyme göz rengini ortaya çıkarıyor. Bunu giy." Gri renkli şortu oğlana attı.

"Daha iki gün önce giydim bunu. Yeni bir şey giymek istiyorum." Dudaklarını büzdü. Yeşil gözleri isyanla parlıyordu.

"Hayır! Giy yoksa zor kullanacağım."

"Sikeyim seni, şerefsiz." Şortu saniyeler içinde giyip çantasını aldığı gibi odadan çıktı.

"Yakında sen benim arkadaşlarıma da karışırsın."

"O kadar da değil. Sen özgür bir erkeksin. Özgürün erkeğisin."

Omuzunun üzerinden oğlana baktı. "Senin falan değilim. Hanzo" Kusacakmış gibi öğürdü. 

Özgür gülümseyerek önünden gidişini izledi. Günlerdir buradaydı. Sınavlarına kalan bir haftada hem çalışıyor hem de birbirlerinin tadını çıkarıyordu. Dört gün ikisi içinde sakin ve huzurlu geçmişti. Oldukları gibi davranıyor, olmak istedikleri kişiler oluyordu.

Kimseden saklanmadan saatlerce birbirileriyle vakit geçiriyordu. Mudanya'nın temiz havasında geçirdikleri her bir an onlar için geleceğin temelleri gibiydi.

Boş yolda ilerlerken aralarında geçen sessizlik huzur doluydu. Gidecekleri koy için patika yola girdiklerinde Özgür, Araf'ın dikkatli olması için bir kez daha uyardı.

"Özgür, yeter. Kurbanın olayım yeter." Dik yokuşu indiklerinde önlerine dökülen manzaraya hayranlıkla baktılar. Yarım saat yürümeleri gerekmişti ama kesinlikle değmişti.

Turkuaz rengi deniz tüm ihtişamıyla önlerine serilirken, onların dışında bir çift daha vardı. Kurdukları çadırın önlerine koyduğu sandalyelerde oturuyordu. Köşeye, ağaçların gölge oluşturacağı bir yere geldiklerinde çiftin göz hizasından çıkmışlardı. Özgür, üzerindeki tişörtü çıkaran Araf'a baktı. Beyaz teni bronzlaşmış, daha da çekici bir hale gelmişti.

"Yiyecekmiş gibi bakıyorsun." Oğlanın belinden tutup kendisine çekti.

"Belki de yemek istiyorumdur." Çıplak belinde olan eli kalçasına inmiş hafif sıkmıştı. 

"Doyumsuz bir adamsın." Gülüp yere serdiği pikeye uzandı. "Çok güzel." Ağaçların arasından görünen bulutsuz gökyüzü, hemen diplerinde kıyıya vuran deniz ve yanında bal gözlü bir adam.

"Daha ne isteyebilirim?" Özgür, yanına uzandığında ona döndü. Dirseklerinin üzerinde durmuş Araf'ı izliyordu.

"Sınavdan sonra tekrar gelebiliriz. Belki tercihimizi Bursa'ya yaparız." 

"Ülke dışında da okuyabiliriz. Rahat olacağımız bir yerlerde olabiliriz. Bizi yargılamayacakları, öldürmek için türlü türlü oyunlar oynamayan insanların olduğu yere." İç çekti. Hak ettikleri hayatı yaşamamaları can sıkıcıydı. Bu ülkede doğmuştu ama özgürlüğü ve yaşam hakkını başka yerde arıyordu.

"İster misin?" Ellerini siyah saçlarına daldırdı. Orman yeşili gözleri yaşam doluydu.

"İsterim." dedi Araf gülümseyerek. 

"O zaman gidelim." Başını sallayan oğlana eğilip dudaklarından öptü. Sıcak etli dudaklarının tadını aldı.

Biraz daha yaklaştı. Araf'ın ellerinden biri boynuna tutundu, oğlanı kendine daha da çektiğinde inledi. Dudaklarının üzerinde gezinen dili, kendi diliyle buluştuğunda içini kemiren arzuya yenik düşmemek için geri çekildi.

"Yüzelim." Alnını alnına yasladı. Ne çok seviyordu şu orman gözlüyü.

"Dayanamıyorsun bana, sadece konuşarak bile seni getirebilirim."

"O ağzınla daha yararlı planlarım var. Ama şimdilik günün tadını çıkaracağım." Ayağa kalktı. Şişen erkekliğiyle hızla denize girip soğuk suya bıraktı kendisini. Aklı da bedeni de ruhu da Araf olmuştu.