𝐆𝐢𝐳𝐥𝐢 𝐒𝐚𝐤𝐥ı | 𝐁𝐱𝐁

XXIII

Eve baktı Özgür. İki katlı geniş bahçesi olan güzel bir evdi. İçeriden dışarıya taşan insanları görebiliyordu. Yüksek sesli müzik ise uğultu gibiydi.

"Girmeyecek miyiz?" Araf, karşısına geçip gözlerinin içine baktı. Nedense şimdi yatakta, Araf'a sarılı şekilde uzanmayı tercih ediyordu.

"Girelim" İkiside yüzlerine maskelerini geçirdi. Kendi yüzünün yarısını kapatan aslan maskesi varken, Araf'ta Batman maskesi vardı. Gülmeden edemedi. Ne kadar zıtlardı böyle

"İstediğim her şeyi bu gece yapacaksın." Sırıtarak bahçeye ilerlediğinde, Özgür gerildi. Muhtemelen onu bıraktığı gibi bir işkence yapacaktı. Şimdiden küçük Özgüre acımaya başlamıştı

"Bazen çok korkunç bir çocuk oluyorsun. Biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum aşkım" Siyah kapıyı itip eve doğru ilerlediğinde arkasından baktı. Aslında baktığı yer iri kalçalarıydı. Sırıtarak, evin içine giren oğlanın peşine düştü.

Yüksek sesli müziğe karışan kalabalığın sesiyle eve girdi. İnsanlar her bir köşeye yığılmış konuşuyor, içiyor ya da kendilerince eğleniyordu. Geniş salonda oturma grubunda yığılmış bir grup genç içerken aynı anda kart oyunu oynuyordu. Başını çevirmeden önce bir oğlanın üzerini bağırarak çıkardığını görmüştü.

Kalabalığı yararken kimsenin maskesini tam takmadığını gördü. Bazıları başının üzerinde bekletmişti bazıları ise boyunlarında sallandırıyordu. Her halde düzgünce takan bir elin parmağını geçmezdi. Kendisi de çıkarıp bir köşeye fırlattı.

Kalabalığı yarıp sevgilisini aramaya devam etti. Onu görmesi, bulması zor olmadı. Kalabalıkta güneş gibiydi. Ona doğru ilerlerken konuştuğu kişilere baktı. Tanımadığı sarışın bir oğlan, Uygar ve siyah saçlı bir kız vardı. Yanlarına yaklaştığında kolunu sahiplenici bir biçimde sardı Araf'ın beline.

Sınırı şimdiden çizmenin bir sorunu olmazdı. Gençler ona bir selam verirken gözlerini etrafta gezdirdi. Oldukça uçuk bir parti olduğu belliydi. Herkes nerdeyse artık maskesizdi. Arafta bunu fark etmiş olacak ki maskesini çıkarmıştı.

"Özgür, bunlar Uygarın arkadaşı; Giray ve Ayşen" Araf'ın kolunu sıkan eliyle gözleri gösterdiği kişilere kaydı
"Memnun oldum"

"Biz de" Giray umursamazca başıyla selam verirken, siyah saçlı adının Ayşen olduğu kız ise samimiyetle gülümsemişti.

"Aynı okulda mıyız? Sizi daha önce görmedim."
"Hayır, merkezdeki lisedeyiz." Araf başını, Özgürün omuzuna yaslarken kızla sohbete dalmıştı. Özgür'ün ilgisini çekmeyen bir muhabbete dalmıştı. En son kızın ablasın orada okuduğunu duymuştu.

Gözleri Uygar ve Giraya kaydı. Uygar sürekli telefonla uğraşırken Giray ise ilgiyle onu izliyordu. Dudakları kıvrıldı.
"Oyun oynayalım mı?" Giray, yaslandığı duvardan ayrılıp masaya ilerlerken cevap bile beklememişti

"Mal, cevap vermememizi bekle, belki istemiyoruz"
"İstemiyorsan gelmezsin sende, andaval." Uygar'a ters bir bakış atıp giderken, Araf kahkahalarla güldü

"Şükür ağzının payını veren biri çıkmış" Uygar ona ters bakıp, homurdanarak masaya ilerledi.
Klasik bir parti oyunuydu. Masada kâğıt bardaklar sırayla dizilmişti. Bu bardakların içine pinpon topu atan shot içmekten kurtulacaktı, atamayanda içecekti. Basitti ama tabi ki Uygar rahat durmamış işin içine ekstra bir şeyler katmıştı

"Grup halinde oynayacağız. Ben ve kardeşim birlikte olacağız" Araf'ın omuzundan tutup yanına çekti. Özgür'ün ters bakışlarını gördüğünde "Bakma öyle enişte. Karşımda olmaması ikimiz içine daha iyi" Göz kırptı çapkınca "Sende Giray'la eşleş"
"Tamamdır. Kural ne?"