The Last Wizard

Bölüm 6: Safir güvende değil

" Hoş geldiniz, Prens Nicolas. "

Yüzünde yalandan samimi bir gülümsemeyle karşılamıştı kız Tripoliçe Prensini, alışmışlığın verdiği bir şeyden dolayı mıdır bilinmez, başını hafifçe eğerek tebessüm etmişti kumral saçlı asil bey efendi.

Odasına ilerlemek üzere yol aldığında beklemediği bir anda sağ kolunda hissettiği çekim ile başını o tarafa çevirdi, konuşmasına fırsat verilmeden bir odaya götürüldüğünde arkasından kapanan kapı ile gözlerini ona dönen bedene çevirdi.

" Sen ne yaptığını sanıyorsun halsiyetsi-

" Şşhhh!! "

Yükselen sesi dudaklarına bastırılan işaret parmağı ile kesildiğinde  patlamış gözlere gözlerini dikmişti, bu saraydaki gizli haberci kuşu diyebileceğimiz Basil'di.Sinirle burnundan sert bir nefes veren beden fısıldayarak konuşmaya başlayacakken diğeri söz almıştı.

"Andromeda'nın yerini tespit ettim, Nic. Sessiz ol."

Duymayı beklemediği şey ile donup kalmışçasına gözlerini açmış bir eli ile yakasını sıkıca kavramıştı.

" Emin misin o olduğuna? Gördün mü onu? Anlat her şeyi derhal."

" Ormana gittiği gün onu izledim, lanetli taşın bir parçası onda, çantasında kıpkırmızı ışık saçan kesinlikle garnet taşı.İlk önce elindeki büyük kitapla bir şeyler yaptı, sonrasında ellerini toprağa bastığında durgun hava aniden değişiverdi, çantasına uzanamadım beni görecekti. "

"Yüzünü görebildin mi, dönüşüm başlamış mıydı?seni kimse görmedi değil mi?"

"Elleri toprağa doğru çekilmeye başladı, bir süre çabaladı ve sonra geri çekebildi ellerini, avuçlarına baktığındaki tepkisini çok net görebildim, onda bir şeylerin saklı olduğu kesin.Ve hayır, beni kimsenin görmediğine eminim."

"Peki yerini nasıl buldun?"

"Parga'ya 2 günlüğüne büyükannemi ziyarete gitmiştim, ikinci gün çarşıya indim, boya fırça tarzı ekipmanlar satan bir tezgahta uzun siyah pelerinli birini gördüm, başta diğer büyücülerden biri sandım fakat parasını cebinden değil içine sakladığı yüzüğünden büyü kullanarak çıkardı, bu yalnızca Garnet'e sahip kişilerin yapabileceği bir şey."

Gözlerini dikkatle dinlediği yüzünden ayırarak yere çevirmiş kaşlarını çatarak dişlerini birbirine bastırmıştı.

"Taşın lanetini bilmediği ortada, ama safir hâla temiz, onu alacağız."

"Bu arada, öğrendiğim bir bilgi daha var Nic, tuhaf duyumlar alıyorum, Helena'dan."

Duymayı beklemediği cümlelerle kulakları dolduğunda merakla gözlerini tedirgin görünen yüze çevirmişti.

"Ne duyumu?"

"Antonio'nun bazı sırları var..ve bu sırların ana kahramanı Klaus."

"Klaus mu? Ne tür bir sır olabilir bu?"

"İnan daha fazlasını bilmiyorum."

Yakasındaki elini yavaşça gevşeterek kolunu kavradığı elinden sert bir hareketle ayırdı, arkasını dönerek bir kaç adım attı odadaki boy aynasına doğru.Göz bebekleri yansımasına dikilmişti, oldukça görkemli kıyafetinin sardığı göğsünün ortasına odaklandı ve elini ağır bir biçimde oraya götürdüğünde kibir dolu bir sırıtış belirdi yüzünde, hatta baktığında kendisi bile ürktü bundan, yine de umursamayarak masmavi taşı hayal etti gövdesinin üzerinde.

"1 yıl içerisinde Safir'i tam burada görmezsem eğer,

Bedenini Basil'e çevirdi ve kibirden kör olmuş gözlerle yüzüne baktı, öyle bencildi ki ses tonu bile değişivermişti anında.

"Canına kıyarım senin, duydun mu beni?"

Duyduğu sözlerle ürkek beden irkilmiş şaşkınlıkla açılan gözleriyle inanamazken yavaşça dolmuştu gözleri pınarlarından, ciddi olamazdı değil mi?

"H-hey...arkadaşlar birbirini öldürmez ki ama.."

Sonlara doğru sesi incelmişti, anında titremeye başlayan ellerini cebine koymuştu çaresizce.

Asil beden rahatsız edici tonda bir kahkaha atmış ufak olana doğru konuşmuştu.

"Arkadaşın olduğumu da kim söyledi?"

"Bak Basil, senin tek görevin bana işe yaramaz Castaların son büyücüsü hakkında bilgi vermek, aramızda hiç bir şekilde arkadaşlık ilişkisi olamaz."

Basil'in kalbi öylesine kırıldı ki bu sözlerden sonra, yapabildiği tek şey başı ile onaylamak oldu, Nicolas ondan her anlamda üstündü, kendisi ise kasabada halasıyla yaşayan yetim ve fakir bir çocuktu, para kazanmak için birden fazla yol deniyordu, ona ilettiği haberler ise bu yollardan biriydi.