The Last Wizard

Bölüm 1.1 Dönüşüm: Balık

Ellerinden kurtulmuş olsam da Dragus'u orada bırakmak zorunda kalmıştım, aklım onda kalmıştı.Yine lanet olası atlarıyla peşimizden geliyorlardı, diğer yarısı ise sarayda kalmıştı.Halk insanlarının mızraklarını kapıp peşimden koşacak kadar ne yaptığımı sorguluyordum sadece, deli gibi koşturan uzun yelelinin sırtına kuvvetle çarpan yüreğimin ritmi hızlanan nefesimle uyumsuzdu, sanki durmadan döktüren yağmurun ağlamaları ve şimşeğin öfkeli bağırışları gibi.

Gözlerimi kapattım bir anlığına, buz kesmiş dudaklarım nefes alış verişinden kurumuş çatlamıştı araraları.Nedensizce annemi anmıştım o an, babamın bedenini soğuk toprağa emanet ettiğimiz gün söyledikleri gelmişti aklıma;

" Benim güzel evladım, küçük oğlum, her gece derim ya sana seni çok seviyorum diye bilmeni istedim,  ben seni sadece annen olarak değil, hem en yakın dostun hem hayat arkadaşın hem de sevgilin olarak seviyorum. Sana yemin ediyorum hayatım boyunca koruyacağıma, seveceğime, eğer olur da bir gün ben de baban gibi gidersem bulutların ardına, bil ki bu hayatta seni yeterince sevdiğimden, ruhum seni sevmeye devam edecek küçük meleğim..sen de beni çok sevmeye devam et, olur mu? Ve sakın pes etme, ne olursa olsun asla vaz geçme, seni olduğun gibi sevmeyenlere inat göster kim olduğunu. "

Ufak yüzü elleri arasına almış küçük burnuna yanaklarına ve alnına öpücük kondurmuştu, sesi ise ağlamasından dolayı titrek ve boğuktu.

Fark etmeden dolan gözlerimden bir kaç damla yaş yanaklarıma süzülmüştü, arkamda benden nefret eden tanımadığım, yüzlerini bile tam seçemediğim onlarca insan varken annem kim olduğumu bilmesine rağmen beni daima çok sevmişti.

Gözlerimi yavaşça araladığımda yoluma çevirmiştim, kimim ben? Andromeda Arene, Safir taşının koruyucusu, son Casta, hiç bir şey hâla bitmiş değil.

" Yolun sonuna yaklaştın, dur ve teslim ol artık! "

Olmayacağım, asla.

Az ilerideki gölün yanına yaklaştığımda 3 e kadar sayarak ellerimi atımın gövdesinden ayırmış suya doğru atlayarak havadayken nefesimi tutmuştum.
Suya daldığım an gözlerimi açarak hızlıca yüzmeye başlamıştım ileriye doğru, suyun boğuk sesi ben yüzdükçe kulaklarıma doluyordu.
Nefesimi Zorlukla tuttuğum dakikalar yaklaştığında paniklememek için büyük bir çaba sarf ediyordum.

yalnız bir terslik vardı.

Nefes alabiliyorum, dur, neremden?

Şaşkınlıkla etrafa bakınmaya başlamıştım, suda uzun süre ilerlememin ardından yorulduğumdan kol ve bacak hareketlerimi yavaşlatarak yüzeye çıkmaya çalıştım, ki tam o sırada aniden biri belimden kavramış beni hızlı bir hareketle yüzeye çıkarmıştı.
Nefesimi tutmayı bırakarak şaşkınlıkla beni sıkı sıkıya tutan bedenle göz göze gelmiştim, hay aksi, gölün sirenler ile dolu olduğunu unutmuştum.

Bakışmaya başladığımız deniz yaratığının uzun toz pembe lila karışımı saç tutamları ve eşsiz güzellikte çehresi karşısında şoka girmiştim, her ne kadar bir büyücü olsam da ilk defa bu kadar yakından görebilmiştim.

" H-hey, beni bırak. "

Ellerimi kollarına sabitlemiş bedenimden ayırmaya çalışmıştım endişeyle.

" Sakin ol, saklanmana yardım edeceğim. "

Söyledikleri ile çabalamayı bırakarak yüzüne bakmaya devam etmiştim.

" Adım Helena,
...
yüzgeç ve solungaçlar havalı görünüyor. "

Son dediğini anlamadığımdan kaşlarımı çatmıştım.

" Yüzgeç ve solungaç? "

" Boynunda ve yüzünde. "

Ellerimi boynuma sonra ise yüzüme götüdüğümde yüzümü buruşturmuştum.

Tepkim komik olmalıydı ki gülmüştü.

" Hey...bende onlardan bir sürü var. "

" Ah pekala... her neyse."

Görünüşe göre dönüşümüm başlamıştı.

Başımı geldiğim yöne çevirmiştim fakat tuhaf bir şekilde kimse yoktu.

" Peşimde en az 40 tane insan vardı, neredeler? "

" Garnetin özelliklerinden biri de dış dünya ve yaşam alanı arasında görünmez bir bariyer oluşturmaktır. "
" Bekle, ne? yalnızca 3 kişide olduğunu sanıyordum. "

" Daha yolun başındasın Andromeda, öğreneceğin çok fazla şey var, benimle gel. "