Ölüm Arzusu

"Beklediğimden Daha Çekici Oldu"

Kollarını bana uzatıyor ve o, gözündeki her bir yaşı havada bırakırken yaşadığım panik ve kalbime oturan bir acı. Böyle olmamalıydı, planım bu değildi. Hayır, lütfen herşeyi geri sarın!
.
.
.

Atsushi, ben ve sırtımdaki Chuuya... ofise doğru yürüyorduk. Hava kararmıştı ve bu çok riskliydi. Çünkü gece, limana aitti....

.
"Dazai-san,... ya Başkan ve diğerleri bundan hoşlanmazsa, onunla ne yapmayı planlıyoruz?"

"Onu satarız. Çok para etmez ama..."

"Dazai-san!"

"Şakaydı, şaka......belki."

Atsushinin tepkileri çok eğlenceliydi. Ve Chuuya sandığımdan daha hafifti. Saçları omuzuma düşüyordu. Onu o sıra yandan süzmeye başladım. Hala bu lanet şapkayı takıyor olamaz. Şapkalı bir sıçana benzese de onun hoşuna gidiyor olmalı, yıllardır taktığından anlaşılıyor...
Atsushiyi sert bir biçimde yürüdüğümüz yolun sağ tarafındaki bina boşluğuna doğru ittim.

"Daza-"

"Shhh!"

"..Akutagawa. . . . ."

Karanlıkta gizlenmeye ve ses çıkartmamaya çalışıyor, o ve silahlı reizlerin (:d) gitmesini bekliyorduk.

"*fısıldayarak* gitsenize artık.."

"Mhmmm..."

"Şiiiitttititit!"

Dazai Chuuyanın burnunu eliyle tuttu.

"Orda kim var...!"

Akutagawa bize doğru dönmüştü, yavaş adımlarla karanlığa doğru yürüdü.

"Rashomon!...."

Atsushi ve ben o biraz bile kıpırdamadık, yeteneğini kullanırsa ikimizi de rahat öldürürdü. Benim açımdan hava hoş ama Atsushi ve sırtımdaki Chuuya için aynısını söyleyemem.
Akutagawa o sıra duraksadı.

"Belkide sadece bir faredir...."

Fare mi? (:d) ahh, herneyse, arkasını döndü ve olduğumuz yerden uzaklaşmaya başladı.. Bulunduğumuz yerde pek ışık yoktu ve bizi görmesi de çok zordu ama....birkaç adım önümüzde oluşu, nefesimi düzenli alıp vermek ve en önemlisi Chuuyayı sessiz yutmak....işkence gibiydi.

"Bu çok yakındı...yine..."

"Bir an önce ofise ulaşmamız gerek Atsushi-kun."

"Şey..Dazai-san... neden Chuuya-san senin gibi giyinmiş?"

"Ha...? Ah. Şey, tarzımı kıskanmış olmalı."

"Tabi...."

Aysushiye sırıttım ve dikkatlice yolumuza devam ettik..
.

Ofise vardığımız zaman olduğum yerde durdum ve Atsushi kapıyı ittirdi.

"Olamaz kilitli."

Chuuyayı yavaşça yere bıraktım. Kapı deliğine yaklaşıp cebimdeki tokayla kilidi kurcalamaya başladım.

"Umarım Chuuya-san şuanlık ayılmaz."

Kapı oldukça zor açılıcak gibi duruyordu.

"Belki de bürodan birine haber vermeliydik.."

Kafamı kapıya yasladım ve bir yandan kapıyı dinlerken diğer yandan da doğru yönü duyarak bulmaya çalışıyordum.

"Tanizaki-san ı aramalıyım belki de. Hem o hızlıca buraya gelebilir. Ama anahtar onda var mıdır ki?..."