Chapter 7

18 4 1
                                    

Zofia's PoV

Good morning world! So, tuesday ngayon at wala akong ganang pumasok ngayon di ko alam kung bakit. But, I need to. Kasi kung hindi, baka pag gising ko nalang nasa labas na ako ng house namin.

Bumangon ako sa kama ko at pumunta sa cr para maghilamos at mag-toothbrush.

After, habang pinupunasan ko mukha ko biglang nag-ring cellphone ko.

Unknown Number.

"Hello? Who's this? How did you get my number?" sunod sunod na tanong ko.

[Did I bother you?]

Nako patay. "Tita Sai! Omg I'm so sorry!"

I heard chuckles from her. Pero parang may mali sa tawa ni Tita Sai. [Anyways, asan pala mommy mo?]

"I think they're still asleep po. Bakit po?"

She sighed. And I heard soft sobs. [Zofia, it's about our business.]

I stilled. I don't know what and how to react. That business, is our family business.

"Okay Tita. Relax ka lang, okay?"

[Zofia, how can I relax kung onti nalang babagsak na ang negosyo? This is our family's business. Itatakwil ako ng pamilya natin!]

"Tita, di ba pwedeng 'baka' itakwil muna?"

[Zofia!] This time she cried harder.

"Okay. Sorry Tita. Jokes aside, ano po ba pwede nating gawin? and what initially happened?"

[I-I'll talk to you later.] And with that, the call ended.

"Hello? Tita? T-Tita Sai?" nauutal kong sabi.

And now, all I can do is to cry. I really know what will happen next. Pag nalaman 'to nila mommy at daddy, ipapadala nila ako sa America para tulungan si Tita.

How about my happiness?

Can I leave my permanent happiness just for temporary happiness?

Wala na akong nagawa kung hindi, umiyak nalang.

Bakit naman kasi ngayon pa? But, still I'm not sure kung tutuloy ako sa U.S..

"Zofia." tawag ni kuya Primo mula sa labas.

I wiped my tears and answered. "Coming!"

"Dalian mo. Look what time is it. Ang bagal mo kumilos." sabi niya.

I opened the door. "Kuya, pwede ba ikalma mo yan ha? Wala ako sa mood ngayon." Sabi ko at nilagpasan lang siya.

Habang nakain nararamdaman kong nakatingin lang sakin sila mommy. Halata naman siguro na umiyak ako kasi maga mata ko.

"Ano nangyari?" Mommy asked.

I sighed. "Si Tita Sai. Tumawag po sakin kanina." I said while looking down.

I'm sure na aware sila mommy tungkol sa nangyayari sa family business namin.

"Anong sinabi?" si Kuya yon. For the first time, naging concerned ang loko.

I tried my best not to cry. But still, my tears fell. "Tita Sai needs help, mommy.."

"About what?" - Daddy

"The business. But still, I don't know what really happened. May sasabihin sana si Tita kaso parang may tumawag sakanya." I said while sobbing.

"Anak, relax ka lang. Everything will be okay, ha?" Mommy confronted me while patting my back.

PHOBIA SERIES #1 : PhilophobiaWhere stories live. Discover now