My Enemy Is My Stepbrother... :/

Κεφάλαιο 22ο

Τραβήχτηκα απότομα από το κράτημά του και πήγα να φύγω όταν με τράβηξε από τον καρπό και κόλλησε τα χείλη μας.

Το φιλί όμορφο αλλά ήξερα πολύ καλά πως ήταν λάθος οπότε απλά τον χαστούκισα και έφυγα.

Γιατί ρε σεις?

Η πρώτη φορά είναι? 🙄

Κατεβαίνω κάτω και το σώμα μου συγκρούεται με ένα άλλο.

Γνώριμο άρωμα...

Σηκώνω ελαφρά το κεφάλι μου για να ζητήσω συγγνώμη αλλά το θέαμα με σόκαρε.

Έχει μείνει ίδιος, τα μάτια του, το χαμόγελό του, το άρωμά του, όλα ίδια....

Β: Γεια σου γατούλα...

Μου είπε και με χάιδεψε στο πρόσωπο και έφυγε...

Τώρα αυτό τι ήταν;

Με χέρια μου να τρέμουν πάω πίσω στον Στέφανο που τον βρήκα να κάθεται στο μπαλκόνι σκεπτικός.

Όταν με είδε δεν είπα τίποτα και απλά τον αγκάλιασα.

Εκείνη τη στιγμή απλά τον χρειαζόμουν, όσο τίποτα...

Είναι το άτομο που με κάνει να νιώθω ασφάλειά.

Μόνο αυτός...

Στην αρχή ξαφνιάστηκε λίγο αλλά μετά με αγκάλιασε και εκείνος.

Κατάλαβε πως δεν ήμουν καλά και μου χάιδεψε τα μαλλιά.

Βγήκα από την αγκαλιά του και με έβαλε να τον κοιτάω στα μάτια.

Σ: Τι έπαθες;

Κ: Τίποτα...

Με κοίταξε καχύποπτα.

Σ: Σε εμένα μιλάς πριγκίπισσα.

Κ: Πφφφ...

Του είπα τι έγινε και έκανε κίνηση να κατέβει κάτω αλλά τον σταμάτησα κρατώντας τον από το χέρι.

Κ: Στέφανε όχι... Δε θέλω εντάσεις σε παρακαλώ.

Σ: Ναι αλλά αν σε πειρ-

Κ: Αν προσπαθήσει να μου κάνει κάτι θα είσαι ο πρώτος που θα το μάθεις υπόσχομαι....

Του είπα και με αγκάλιασε.

Μετά κατεβήκαμε μαζί κάτω και χωριστηκαμε, έπρεπε να παει στη Μάντι....

Ίου-

Εγώ πήγα στα παιδιά, τους είπα τι έγινε και εκείνη ήταν ενήμεροι πλέον για το αν έβλεπαν τον οποιοδήποτε Βασίλη.