My Enemy Is My Stepbrother... :/

Κεφάλαιο 8ο

Ανεβαίνω επάνω με έναν δίσκο που έχει επάνω χυμό, σούπα, αντιπυρετικό.

Ανοίγω την πόρτα και την βλέπω να κοιμάται.

Πανέμορφη είναι...

Τουφίτσες από τα μαλλάκια της έπεφταν στο μέτωπό της.

Τόσο γλυκιά, τόσο ήρεμη...

Άρχισα να την χαϊδεύω απαλά στα μαλλιά για να ξυπνήσει.

Άρχισε να κουνιέται ελαφρά και να αφήνει μικρά αδύναμα επιφωνήματα.

Σ: Σου έφερα να φας.

Κ: Ευχαριστώ.

Μου είπε αδύναμα.

Μικρή μου...

Γαμώτο...

Γιατί την νοιάζομαι τόσο πολύ;

Σ: Σου αρέσει;

Κ: Αν είχα γεύση θα σου λεγα...

Σ: Φάε να δυναμώσεις και θα επιστρέψει και η γεύση.

Συνέχισα να την ταΐζω αφού μόνη της δεν μπορούσε επειδή ήταν αδύναμη.

Κάποια στιγμή σταμάτησε να τρώει και με κοίταξε.

Κ: Γιατί με νοιάζεσαι τόσο πολύ;

Γιατί την νοιάζομαι;

Γιατί...

Γιατί εγώ την Κέισι την....

Σ: Εγώ Κέισι σε νοιάζομαι γιατί σημαίνεις πολλά για εμένα...

Κ: Δηλαδή;

Σ: Δηλαδή είσαι αδερφή μου, βασικά θα γίνεις αδερφή μου... Είσαι η κόρη της μητριάς μου η οποία είναι και πολύ καλή γυναίκα.

Κ: α...

ΚΕΙΣΙ POV:

Ώστε αδερφή...

Εντάξει λογικό...

Γιατί ενοχλήθηκα εγώ τώρα;

Δεν ξέρω...

Έφαγα και του έκανα νεύμα να πάρει το πιάτο.

Μου έδωσε να πιω τα χάπια μου και έφυγε.

Ξάπλωσα να ξεκουραστώ.

Αλλά μόνο που δεν ξεκουράστηκα.

Τον σκεφτόμουν.

Συνέχεια.

Τα μάτια του...

Τα χείλη του...

Το άρωμά του...

Τις κινήσεις του...

Το βλέμμα του...

Γαμώτο!

Πρέπει να τον βγάλω από το μυαλό μου!