My Enemy Is My Stepbrother... :/

Κεφάλαιο 6ο

Είπε και άρχισε να με γαργαλάει ενώ εγώ κόντευα να πεθάνω από τα γέλια και τον παρακαλούσα να σταματήσει.

Εκείνος κάθισε επάνω στα πόδια μου για να μην μπορώ να σηκωθώ και συνέχισε να με γαργαλάει.

Όταν κουράστηκε σταμάτησε και έμεινε από επάνω μου να με κοιτάει.

Τα βλέμματα μας κλείδωσαν.

Στο δωμάτιο επικρατούσε απόλυτη ησυχία.

Το μόνο που ακουγόταν ήταν οι βαριές και ακανόνιστες ανάσες μας.

Το άρωμά του με έπνιγε.

Υπέροχη μυρωδιά.

Πλησίασε κοντά μου.

Μόνο λίγα εκατοστά απείχαν μεταξύ μας.

Ήταν στο τσακ να με φιλήσει όταν χτύπησε το κινητό μου.

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΜΟΥ!!!

Ήταν η μαμά μου.

Κ: Έλα μαμά... Ναι μια χαρά είμαστε.... Καλά να περάσετε..... Ναι ναι τα λέμε αύριο..... Ναι και εγώ σ'αγαπώ...... Γεια....

Είπα και έκλεισα το κινητό.

Κ: Η μαμά μου ήταν.

Σ: Ναι το.... Το κατάλαβα...

Κ: Εγώ να πηγαίνω τώρα..

Του είπα διστακτικά.

1 day later:

Η χθεσινή ημέρα ήταν ήρεμη.

Βέβαια με τον Στέφανο μόνο ένα καληνύχτα είπαμε.

Τώρα ετοιμάζομαι για να φύγουμε για εκείνη τη συγκέντρωση με τους συνεργάτες του Αντρέα.

Φόρεσα ένα μπεζ φόρεμα που από την μέση και πάνω είχε κάτι σαν πετράδια και χρυσόσκονη.

Από την μέση και κάτω ήταν τούλι, ήταν υπέροχο, μακρύ μέχρι το πάτωμα.

Φόρεσα μπεζ βελουτέ γόβες και έκανα τα μαλλιά μου ελαφριές μπούκλες με ένα διακριτικό σχετικά μακιγιάζ.

Έβαλα ένα χρυσό στεφανάκι στα μαλλιά μου και τα διαμαντένια μου σκουλαρίκια, δώρο της γιαγιάς μου.

Στον λαιμό μου έβαλα ένα διακριτικό μενταγιόν με το αρχικό του ονόματός μου, μου το ειχε πάρει η μητέρα μου.

Τέλος, στόλισα το χέρι μου με ένα μικρό δαχτυλιδάκι στον παράμεσο του χεριού μου.

Αφού κοιτάχτηκα στον καθρέφτη για μία τελευταία φορά πήρα το τσαντάκι μου και βγήκα από το δωμάτιό μου με προορισμό το δωμάτιό του Στέφανου.