My Enemy Is My Stepbrother... :/

Κεφάλαιο 18ο

Το ξυπνητήρι μου χτυπάει ασταμάτητα και προσπαθώντας να το κλείσω πέφτω από τον καναπέ.

Ναι καλά είδατε.

Καναπέ.

Δεν έχω προλάβει να φτιάξω το δωμάτιό μου ακόμα από την μετακόμιση.

Με τα παιδιά θα συναντηθούμε σε σε δέκα λε--

ΣΕ ΠΟΣΟ?????

Παναγίτσα μου σα μοσχάρι κοιμήθηκα!

Τρέχω στις βαλίτσες για να βρω τα ρούχα μου.

Αφού βάλω ο,τι βρω μπροστά μου στην κυριολεξία όμως κατεβαίνω βιαστικά κάτω και τους βλέπω όλους να με κοιτάνε λίγο μα λιγάκι τόσο δα απειλητικά που τους έστησα ένα τέταρτο και.... Ουψ δεν απαντούσα στα τηλέφωνα.

Κ: Σιγά μωρέ και σεις... Εσάς δεν σας έχει συμβεί;

Είπα κάνοντάς τους να γελάσουν λίγο και πάλι καλά έπιασε.

Ο Άλεξ με αγκάλιασε και αφού τελείωσε όλο αυτό φτάσαμε στο Πανεπιστήμιο.

Μμμμ....

Ωραία φάση...

Και ωραίος κόσμος, πολύ ωραίος κόσμος.... ;)

Μπαίνουμε μέσα και μετά από λίγο βρίσκουμε τις αίθουσες που ανήκει ο καθένας μας.

Μπαίνουμε μέσα και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη γιατί η Μαριάννα και ο Άλεξ είναι μαζί μου, οι άλλοι είναι όλοι μαζί σε άλλη αίθουσα.

[...]

Β: Εγώ έχω να πω ότι τους μίσησα όλους από την πρώτη μέρα.

Λέει χαμογελαστά η Βάσια.

Αχ πάντα mood αυτή η κοπέλα.

Εκείνη την ώρα μας πλησιάζει ο Νικ.

Εκεί που καθόμασταν με τα παιδιά.

Ν: Γεια σου κόσμε.

Κ: Ωπ, κεφάτο σε βλέπω.

Ν: Ναι ναι, ήταν αρκετά καλά.

Κ: Ωραία χαίρομαι.

Εκείνη τη στιγμή χτυπάει το κινητό μου.

Άγνωστος.

Ποιος μπορεί να είναι;

Κ: Παρακαλώ;

Β: Σου έλειψα γατούλα;

Κ: Β-Βασιλη;

Β: Μέσα έπεσες μωρό μου... Χαίρομαι που ακούω την φωνούλα σου, με είχες κουράσει δυο χρόνια να σε παρακολουθώ, όχι ότι έχεις και καμιά ιδιαίτερη ζωή αλλά λέμε τώρα από τότε που έφυγε ο Στέφανος... Αγάπη να ξες μια από αυτές τις μέρες θα με δεις μπροστά σου εκεί που δεν θα το περιμένεις.... Φιλιά μωρό, τα λέμε.