{Uni}
အရာရာတိုင်းကို အဆင်ပြေနေလိမ့်မယ်လို့ ရှောင်းကျန့်ထင်ခဲ့သည်။ သို့ပေမယ့် မဟုတ်ခဲ့။ရှောင်ကျန့် လုံးဝမခံစားနိုင်တော့ပေ။
တံခါးအပြင်ဘက်မှ ဝမ်ရိပေါ်မှာလည်း စိတ်ပူလွန်းနေတာ ပြောမပြတတ်အောင်ပင်ဖြစ်သည်။
ရှောင်းကျန့်သည်းမခံနိုင်တော့တာကြောင့် လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကာ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် နောက်ဆုံးလက်ကျန်အားကိုထုတ်ကာ နားထင်ကြောတွေပါထောင်သည်အထိ အားရပါးရညှစ်ထုတ်လိုက်သည်။
'ပလုံ'ဟူ၍ အစိုင်အခဲတစ်ခုရေထဲပြုတ်ကျသွားပြီဆိုတာ ခံစားလိုက်ရချိန်မှာတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးက ကျေနပ်သွားသည့်အနေဖြင့် ပြုံးမိသည်။
မနေ့ညကစားထားတာတွေက ဘယ်လောက်များလည်းဆိုတာ တစ်ညလုံးအစာခြေဖျက်နေရပြီး မိုးလင်းမှ ဗိုက်ကရစ်ပြီးနာလာတာမို့ အိမ်သာသွားနေခြင်း။ သူဝရုန်းသုန်းကားဝင်သွားတာကို တွေ့တော့ ဝမ်ရိပေါ်လည်းစိတ်ပူသွားသည်။
တံခါးဖွင့်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့မှ ဝမ်ရိပေါ်တစ်ယောက် စိုးရိမ်မှတ်ဒီဂရီအနည်းငယ်လျော့ကျသွားတော့သည်။
"အဆင်ပြေရဲ့လား ကျန့်"
"အင်း အခုမှပဲပေါ့သွားတော့တယ်"
"ကိုယ့်ရဲ့ကျန့်လေး ပင်ပန်းသွားပြီ။ အားပြန်ဖြည့်တဲ့အနေနဲ့ အောက်မှာမားကိုကြက်ဥလိပ်ကြော်ပေးဖို့ပြောထားတယ်"
"အားယိုး! လာပါဦး ဒီလိုအလိုက်သိလွန်းတဲ့ ချစ်သူလေးကို အနမ်းပေးချင်လို့"
သူအဲ့လိုပြောတော့ ဝမ်ရိပေါ်မှာအပျော်လွန်နေလေသည်။ ဘယ်လိုတောင်ပျော်သလဲဆိုလျှင် သူ့ရဲ့အပြုံးသည်ပွဲစားလိုပင်။
Mwah~ Mwah~
ပါးနှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်စီအနမ်းခြွေသွားတဲ့ ချစ်ရသူကြောင့်ပျော်ရပါသည်။
အောက်ထပ်ဆင်းကာ ထမင်းစားခန်းထဲဝင်တော့ အားရီကထမင်းပန်းကန်တွေချနေပြီး ဝမ်ပါးနဲ့မားကတော့ သူတို့ကိုစောင့်နေသည်။
YOU ARE READING
Bomiro & Julie Zhan [Completed]
Fanfiction||201228|| Wang Yibo × Xiao Zhan Yizhan {BJYX} Fanfiction The love story of a rich boy and the village chief's son.