Hakkı yenen yetenekli bir balerin, 'Torpil Kurumu' diye adlandırdığı bir dans akademisi ve bu dans akademisinin sahibinin oğlu. Birlikte yolsuzluk yapan kişileri açığa çıkarmak için çabalıyorlar.
℘
26.12.2020
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Alisya'nın ağzından.
☣
Fehmi Ertem: Okulda mısın?
Alisya Rozerin: "Okuldayım" dersem bana bir iş mi koşacaksınız?
Fehmi Ertem: Odama gel.
Alisya Rozerin: Sebep?
Fehmi Ertem: Ne zamandan beri hocalarınla böyle konuşma hakkını kendinde bulabiliyorsun?
Alisya Rozerin: Şahsen her geçen yıl gözümdeki değeriniz oldukça azalıyor. O yüzden maalesef ki uzun süredir bu hâldeyim. ●İletilmedi.
Alisya Rozerin: Geliyorum.
Alisya Rozerin: Kaba davrandığım için özür dilerim.
Fehmi Ertem: Aferin, en azından özür dilemeyi unutmamışsın.
Fehmi Ertem | Çevrim dışı
Alisya Rozerin: Allah'ım sabır... ●İletilmedi.
Alisya Rozerin | Çevrim dışı
Fehmi Ertem | Çevrim içi
Fehmi Ertem | Yazıyor...
Fehmi Ertem: Ayrıca o çaldığın resmi de fark etmedim sanma.
Fehmi Ertem: Onu en kısa zamanda bana geri getiriyorsun.
℘
Çisil Talay: Yemekhanedeyim, gelsene.
Alisya Rozerin: İşim var.
Çisil Talay: Ne işi?
Alisya Rozerin | Yazıyor...
Alisya Rozerin | Çevrim içi
Alisya Rozerin | Yazıyor...
Alisya Rozerin: Müdür beyle konuşacaklarım var da...
Çisil Talay | Yazıyor...
Çisil Talay | Çevrim içi
Çisil Talay | Yazıyor...
Çisil Talay | Çevrim içi
Çisil Talay | Yazıyor...
Çisil Talay: Ne konuşacaksınız?
Alisya Rozerin: Hafta sonu bize gelsin diyorum. Hem ailemle de tanışır. Ayrıca birlikte okuldaki durumum hakkında sohbet ederler.
Alisya Rozerin: Sen ne sanmıştın?
Çisil Talay: Hiçbir şey.
Çisil Talay: Zaten başka ne konuşabilirdiniz ki? Hiç.
Alisya Rozerin: Aynen. Başka ne konuşabilirdik ki? Hiç.
Çisil Talay: Ben seni tutmayayım o zaman.
Çisil Talay: Görüşürüz.
Alisya Rozerin | Çevrim dışı
Çisil Talay | Yazıyor...
Çisil Talay | Çevrim dışı
℘
"Ne demek Kumru'yu ben çalıştırmayacağım?"
Bakışlarını dolabına yerleştirdiği dosyalardan çekip bana yönlendirmişti. Biricik hocama kararımın arkasında olduğumu belirten bir ifadeyle bakmaya başlayınca, kaşlarını çatıp sinirden güldü.
Onun bu hâli zerre umrumda değildi. Ama diğer yandan da, odada bulunan bir diğer kişi yani müdürümüz... Ben geçen gün o otel odasından Aral'ın yalanları sayesinde çıkabilmiştim. Bana söylemem gerekenleri çalıştırdığı için, yakalanmamıştım. Peki ya şimdi? Şimdi niye kendimi yakalanmış gibi hissediyordum?
Müdürün yani Ergün hocanın bana baktığını hissediyordum. Bu odaya girdiğim ilk saniyeden beri bana bakıyordu. Normalde de bakardı, sonuçta gözleri onundu ama bu sefer... Rahatsız oluyordum. Sanki bakışlarındaki bazı şeyler yanlıştı.
Yerimde huzursuzlukla kıpırdanıp bakışlarımı yerden çektim. Karşımdaki adama yani Fehmi hocaya baktığımda bana onaylamaz anlamda baktığını görmüştüm.
Elinde tuttuğu dosyayı bana yaklaşarak zorla elime tutuşturdu. Ciddi ifadesi yerine gelirken bunun bir rica değilde, emir olduğunun altını çiziyordu bakışları.
"Senden bir şey rica ediyorsam onu yap Alisya."
Müdürün yanında sürekli değişen tavırlarının kopyasıydı bu tavrı da. O, sahiplerinin yanında onların istediği gibi davranabilecek, hatta güç gösterisi yapmaktan çekinmeyecek, evcil bir hayvandı. Geçen sene kaybettiğim köpeğime çok benziyordu. Aynı onun gibiydi. Eğer yanlış bir hareket yaparsa burada barınamayacağını düşünüyor; mükkemmelliyetçi tavrını ortaya sunuyordu.
Ama bir şeyin farkında değildi. Şu an elime zorla tıkıştırdığı dosya, bu kurumda olanların biraz daha içine girersem onun başına büyük patlayacaktı.
