Ο συγγραφέας μου

Πολυ κοντα στην αληθεια

Οχιοχιοχιοχιοχιοχιοχιοχι .

Δε μπορεί να γίνεται αυτό

Οχι τωρα

-Κύρια;

Μια δευτερη φωνη πίσω του με κανει να κοιτάξω εκεί

Ωχ

Ακουσε πως με ειπε;

-Ρένα; τι κανεις εδώ;

Λέω ταραγμένα

-Είσαι καλά;

Μου ψυθιριζει ο Νταρί

Δεν απανταω

-Ηρθα να πάρω τη τσάντα μου τη ξέχασα ...εδώ

Λέει καχύποπτα καθώς μας προσπερναει και παιρνει τη τσάντα της

Για λιγο κάθεται εκεί και τον κοιτάει

Σφίγγει τα χείλια της και στη συνέχεια φεύγει

Κρύος ιδρώτας αρχίζει να με λούζει καθώς γυρναω τα ματια μου ξανά σε αυτον

- Νταρι....μας αφήνεις λίγο μονούς;

Ο μαθητης μου κοιτάει επιμονα τον άντρα μπροστά του και λίγο μετα με κοιτάει

- Θα είσαι καλά;

Του χαμογελαω και χαιδευω το χερι του απαλά

-Ναι ευχαριστώ

Σηκώνει τη τσάντα του απο το πάτωμα ακόμα αγριοκοιτωντας τον και φεύγει ..

-Περνά μέσα

Μουρμουριζω κακόδιαθετα

Εχω να τον δω απο τοτε

Κλείνω τη πόρτα πίσω του και πηγαίνω μπροστά του σταυρώνοντας τα χέρια μου κάτω απο το στηθος μου

-Τι κανεις εδώ Τζον;

Λέω σε εναν απειλητικό τόνο

- Σου είπα ήρθα θα να γράψω τη κόρη μου στη φημισμένη σχολή της γνωστής Λευκής Στρειζερ και η υποδοχη μου είπε να έρθω στην υπεύθυνη
Τελικά αντί για την υπεύθυνη βρήκα την Ερμίνα....μου..

Τα βλέπω κοκκινα και τον πλησιάζω επικινδυνα

-Τα "μου" κομμένα και τα "Ερμίνα" επίσης ...Λευκή με λένε...

Ψυθιριζω έντονα και με ενταση κοιτωντας τον στα ματια

-....Εσύ είσαι η γνωστή μπαλαρίνα; ..

Λέει έκπληκτος

Λίγο μετα σκέφτομαι ....ο Τζον πατέρας;

Ποσά άλλαξαν ....

-Και η μητέρα της δε νομιζω να της άρεσε ο τροπος που με αποκαλεσες