Ο συγγραφέας μου

Χωρίς χάρτη

Κλείνω την πόρτα πίσω μου με τη βαλίτσα στο χέρι.
Δεν έχω πολλά μαζί μου.

Έχω να τον δω από το μεσημέρι.

Και πιστεύω ότι είναι καλύτερα έτσι ....
Μα γιατί θέλω να δω τα μάτια του για μια ακόμη φορά?.

Αφήνω μια ανάσα.
Κάθε βήμα μακριά από το σπίτι γίνεται πιο βαρυ και πιο δύσκολο.
Θέλω να κλαψω.

Δεν φεύγω για πάντα....δεν θα γύριζα ποτέ εκεί.
Μόνο...μόνο το παρελθόν μου θέλω να αφήσω.

Αποφασίστηκα περπατάω στο ταξί πέρα από το δασάκι.
Αχνοφαινεται αλλά φαίνεται.

Βάζω την βαλίτσα μου στο Πορτ παγκαζ.
Κάθομαι αποφασίστηκα πίσω.
-Στον νεκροταφείο selin ...
Ο οδηγός γυρίζει στο μέρος μου.
-Συγνωμη αλλά αυτό είναι διαδρομή έξω από το Λονδίνο.
Χαμογελάω στραβά στον ήλιο που χάνεται και δίνει την θέση του στο φεγγάρι... τον καλό μου φίλο.
-Θα πληρωθείς κανονικά...σε παρακαλώ.
Λέω και τον κοιτάω στα μάτια .
Το στομα του κλείνει και γυρνάει μπροστα.
Ξεφύσαει και αφήνει ένα "μάλιστα" .
Κοιτάω το σπίτι.
Μια σκιά διακρίνω από μακριά.

Για μια στιγμή η καρδιά μου φτεροκοπαει και τα χείλια μου μισανοιγουν

Μπα...όχι...εκείνος δεν θα ξέρει καν ότι λείπω από το σπίτι.
Γιατί με πειραζει  αυτό όμως?
Περίεργα παιχνίδια που παίζει το μυαλό
Το αυτοκίνητο ξεκινάει.

Σκεφτομαι τον Άρθουρ.
Δεν ξεκολλάει η συμπεριφορά του από τη μνήμη μου καθόλου.
Κάτι κρύβει.
Πονάει το βλέπω.

Το κρύβει καλά αλλά τόσος θυμός προδίδει το μαρτύριο του.
Δεν τον κατηγορώ και εγώ πέρασα ένα στάδιο θυμού.
Με ενοχλεί ωστόσο το πώς μου φέρεται και όλα τα ερωτηματικά που μου προκαλεί.
Είναι πολλά.
Είναι παραπολλα

Με μπερδευει...με τρελαίνει αλλά παράλληλα με εντυπωσιάζει και μου κινεί το ενδιαφέρον.

Ξεφυσαω και αφήνω το κεφάλι μου πίσω στο κάθισμα .
Ωραία θα περάσουμε πάλι.

Τρεις μέρες μετά

Τόσες μέρες το κεφάλι μου δεν ξεκολλούσε από τον Άρθουρ.
Αλλά παράλληλα τα πόδια μου δεν πήγαιναν προς το νεκροταφείο.

Όταν με το ταξί φτάσαμε στην Ιταλία του είπα να με αφήσει στο πρώτο ξενοδοχείο.
Άλλαξα φυσικά την διαδρομή.
Και απλά έπεσα σε μια μαύρη τρύπα φόβου.
Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις κάτι που σε στοιχειώνει.
Κάτι που σε πονάει και παλαιότερα σε διέλυσε.
Ίσως σε καταστρέψει ξανά,ίσως σε πονέσει και δεν έχει περάσει ...το σίγουρο είναι πάντως ότι δεν θα μάθεις αν δεν το αντιμετωπίσεις.