Çok huzurluydu iki genç aşık. İkisi de duygularını birbirlerine açıkça itiraf ettikten sonra rahatlamışlardı. Şuanda bahçedeki salıncaklarda oturuyorlardı. Fakat ikisi de kendilerine nasıl aşık olabileceğini sorguluyordu. Sevilecek bir yanları yoktu ikisine göre.
Fakat birbirlerine sorsalar,roman olacak kadar fazlaydı. Jungkook kolları arasında mayışan bedene baktı. Burada uyursa üşürdü,bu yüzden onu kucakladı ve eve doğru yürüdü. Jimin ona daha çok sokuldu,üşüdüğü için.
~
İçeriye girdikleri zaman Jimin'in uykusu da açılmıştı. Ayrıca gayet mutlu görünüyordu. Nasıl mutlu olmasındı ki? Hayatında en çok istediği insan şuan yanındaydı,onu seviyordu ve mutlulardı. Sırf Jungkook'un var olmasından dolayı bile Tanrı'ya şükreden Jimin,teşekkürlerini şimdi nasıl sunmalıydı?
Ya birgün biterse bu mutlulukları? Jimin ne yapardı? Kahrolurdu,üzülürdü. Tanrı'ya bir de yalvarması gerekeceti sanırım. Bu mutluluğu bozmaması konusunda.
Jungkook mutfakta kendisine kahve,Jimin'e süt hazırlıyordu. Jimin kahve sevmezdi,Jungkook bunu çok önceden biliyordu. İçeriden uzun süredir ses gelmediğinden meraklanmıştı. Mutfak kapısından başını uzatıp içeriye baktı,Jimin dalmış ve düşünüyordu.
Süt ve kahveyi alarak içerideki masanın üzerine bıraktı. Jimin onu fark etmiş gibi durmuyordu.
"Bebeğim?"
"Huh? Dalmışım üzgünüm."
"Bir sorun mu var?"
"Yo yo."
"İlişkimiz konusundaysa eğer,bana söyle hazır olduğun zaman başlarız-"
Tıpkı ilk seferki gibi bu kez de Jimin parmağını onu susturmak için dudaklarının üstüne koydu. Fakat bu kez sadece koymadı,başparmağıyla okşadı kadifemsi dudakları. Yavaşça çenesiyle alt dudağının kesiştiği yerde duran bene dokundu. Onunla ilgili olan her bir şeyi,her bir zerreyi keşfetmek istiyordu. Yavaşça çenesine götürdü,ardından bütün yüzü kutsadı kutsal elleriyle.
Bu dakikalarda farkında olmadan oldukça yakınlaşmışlardı birbirlerine. Fakat bunu umursuyorlar mıydı? Elbette umursamıyorlardı. Jimin en sonunda yanağındaki yara izine dokundu.
"Küçükken de yaramazmışsın."
Jimin elini çektiği zaman,büyülü dünyadan sıyrıldı Jungkook. Şimdi sıra ondaydı,değil mi?
Jungkook küçüğünün yüzüne dokundu incitmekten korkarcasına nazikçe,yumuşakça. Bu kez büyülü dünyaya dalma sırası küçük olandaydı.
Parmaklarını dudaklarında hissettiği zaman,titrek bir nefes aldı. Her dokunuşunda eriyordu Jimin. Sevgisini hissediyordu,kaç insan dokunuşlarıyla hissettirebilirdi aşkını? Jeon Jungkook bunu başarıyordu.
Ufak yüzü avuçladı ve geçmeye başlayan yaraların üzerine sevgi dolu hafif öpücükler bıraktı.
Jimin eriyordu. Uzun zamandır sevgiyi bu kadar yoğun bir şekilde hissetmemişti. İnci taneleri döküldü gözlerinden. Jungkook mutluluktan olduğunu bildiğinden rahattı. Bu kez tanelerin çizdiği ıslak yolları kuru dudaklarıyla sildi,bir peçete misali.
Fakat böyle yapmaya devam ettikçe yerine yenileri ekleniyordu. Jungkook onu güvenli kolları altına aldı. Sarı tutamları sarıp sarmaladı bu kez. Kollarındaki bedenin kendisine teşekkür ettiğini duydu. Ardından nedenlerini sıraladığını. Onu hayatına kabul ettiği,kurtardığı,ilgilendiği,sevdiği için...
Fakat seven insan hepsini yapardı,değil mi?
O da Jimin'e aynen bunu söyledi. Karşılığında ise Jimin kendisine daha çok sokuldu. Biraz sonra nefesleri düzenli hale geldi. Jungkook kucağında uyuyan bedenle titriyordu. Ona zarar vermek istemiyordu.
Kapıdan bir ses duyduğu zaman Bay Park'ın gelmiş olduğunu anladı. Kafasını çevirdi ve ikisine de yarı şaşkınlık ve yarı mutlulukla bakıyordu.
Jungkook eliyle Jimin'i gösterdi. Bay Park gülümseyerek başını salladı ve yukarıya çıktı. Jungkook ise,Jimin'in daha rahat edebileceği bir pozisyona getirerek karşı koltuğa geçti.
Teşekkür ederim sana Tanrı'm. Onu bana bağışladığın için teşekkür ederim.
luvsknw bebeğim bu bölüm senin için
Bölümler geç geliyor ve genelde kısa oluyor,farkındayım ve özür dilerim. Bir sekizinci sınıf olarak nefes alamıyorum,ayrıca yarından itibaren buralarla daha az ilgileneceğim. Umarım geleceğim zamana kadar beni sabırla bekleyebilirsiniz,teşekkürler.
Dalya sizi seviyor💗
