"Söyle haydi bir daha!"
Daesung'a sert bir yumruk daha geçirdi. Daesung ağzına biriken kanı tükürdü ve sırıttı.
"Jimin'i benden alamayacaksın. O daima bana ait oldu ve olacak."
Jungkook hırsla bir yumruk-fakat bu daha sert- geçirdi.
İçindeki öfke ve korkuyu ona indirdiği yumruklar ile çıkarıyordu.
"Jungkook dur biraz."
Taehyung'un elini omzunda hissetti.
"Öldüreceksin onu. Jimin seni bu halde görürse ne kadar üzülür haberin var mı?"
Jungkook karnına son tekmeyi indirdikten sonra ellerini saçlarının arasına geçirdi ve derin bir nefes aldı.
"Piç herif. Az bile yaptım."
"Hadi eve gidelim. Yarın okul var biliyorsun."
"Okuldan sonra hastaneye gideceğim ben."
"O yüzden git uyu aptal."
"Tamam. Bu şerefsiz de kendinden geçti zaten. Sıkı bağla kaçmasın yarın polise veririz."
Jungkook onaylayarak Taehyung'a iyi geceler diledi ve arabasına bindi. Araba kullanırken sakin kalmalıydı, yoksa şarampolden aşağı bile yuvarlanabilirdi.
~
2 hafta sonra...
Jungkook, telefonunun sesiyle uyandı. Uyku sersemliğiyle arayanın kim olduğuna bakmadan yeşil tuşa dokundu. Fakat Jimin'in sesini duyduğu zaman kendine gelebildi.
"Jimin?"
"Jungkook? Nasılsın?"
"Tanrım,uyandın mı? Hastaneye geliyorum. İyisin değil mi? Bir sorun yok?"
"Yo yo. Gayet iyiyim ama gelmene gerek yok,taburcu işlemleri halloldu. Eve gideceğim,okuldan sonra ziyarete gel istersen."
"Oh,pekala. Kendine dikkat et. Ha bu arada,Daesung benim elimde. Polise vereceğiz bugün."
Jimin'in burnunu çektiğini duydu.
"Teşekkür ederim Jungkook. Çok teşekkür ederim."
"Şşşt. Ağlama bak. Geleceğim yanına,tamam mı? Süt de alırım sana istersen."
Jimin bu kez kıkırdadı. Böyle mutlu olması gerekiyordu. O mutlu olmayı hak ediyordu.
"Çilekli veya muzlu al. Olur mu?"
~
İşkence gibi geçen bir günün ardından zil çalar çalmaz kitaplarını toparladı ve hyung'larının yanına gitti.
"Nereye gidiyorsun lan?"
"Jimin taburcu olmuş. Evine gideceğim görmek için."
Hyung'larının manidar bakışlarına karşılık gözlerini devirdi.
"Benim süt almam gerek hyung. Çilekli veya muzlu istedi."
Namjoon hyung'u onunla birlikte gelebileceğini söyledi. Jungkook gülümseyerek onayladı ve Namjoon hyung'unun arabasına bindiler. Jungkook'un aklı sürekli Jimin'deydi. İyi olmasından dolayı mutluydu,ama yaraları hâlâ vardı. Ayrıca bu süreçten sonra psikolojik desteğe de ihtiyacı olabilirdi.
İntihara kalkışıp kalkışmayacağı da belli olmazdı.
"Jungkook?"
"Huh?"
"İyi misin? Dalmış gibi görünüyorsun."
"Jimin için endişeliyim hyung. Biliyorsun ki o biraz hassas ve yaşadıklarını atlatıp atlatamayacağını bilemiyorum."
"İyi hissedip hissetmeyeceği tamamen senin elinde."
"Ne?"
"Onun yanında ol. İster arkadaş olarak istersen başka bir türlü ama ne olursa olsun ona yanında olduğunu hissettir."
Hyung'u haklıydı. Bu zorlu aşamayı berbaer geçeceklerdi.
Birkaç bölüme final vereceğim🥺❤
