O gece sesleri dinlenmişlerdi, fakat Jungkook gidip Daesung'ı gebertmemek için kendini çok zor tutsa da tutmuştu fakat içi çok ezilmişti.
Ağlayıp haykırsa da o şerefsizin umrunda bile değildi, ne kadar ağlayıp haykırırsa o kadar sert vuruyordu ve Jimin artık ses vermemeye başlamıştı.
"Taehyung ne oluyor?"
"Bilincini kaybediyor olmalı."
"Beni ikisinin evine götür, hemen."
"Ama Jung-"
"Tae,o orada acı çekiyor ve ben dayanamıyorum."
Taehyung onun gözlerine baktı. Gerçekten acı çekiyordu ve Jimin'i kurtarmak istiyordu.
~
Jungkook'un arabasıyla Daesung'ın evine vardıklarında
Jungkook hırsla arabadan inerek kapıya vurdu.
İçeriden sesler daha net duyuluyordu. Kapı sesini duymalarıyla ikisi de sesini kesti.
"Kim o?"
"Aç kapıyı."
"Jeon?"
"Aç kapıyı şerefsiz."
Daesung tiksintiyle Jimin'e baktı. Onu bir süreliğine bıraktı ve üzerine bir gecelik geçirerek aşağıya indi.
"Ne var? Gecenin bu saatinde ne diye rahatsız ediyorsun bizi?"
Bizi kelimesini bastırarak söylediğini duyduğu zaman, yumruk geçirme isteğine hakim olamayarak sert bir yumruk geçirdi. Daesung, bu hamleyi beklemediğinden yere yığılsa da çabuk toparladı ve o da bir yumruk salladı.
Taehyung hızla gelerek Daesung'u yere devirdi ve bileklerini tutarak Jungkook'a kim için geldiklerini hatırlattı.
"Jimin nerede?"
"Sana ne?"
Jungkook hırsla soluyarak yukarıya çıktı. Sesler yukarıdan gelmişti.
"Jimin?!"
~
Şimdi hastanedelerdi, Jimin yine bilinç kaybı yaşamıştı.
Jungkook Bay Park'a haber vermiş, onu bekliyordu.
Omzunda bir el hissetti.
"Jungkook, hadi iç şunu."
"İstemiyorum Tae."
"Jimin uyanıp seni bu halde görürse ne yapacaksın acaba."
Jungkook göz devirerek Taehyung'un elindeki suyu kaptı ve tek dikişte bitirdi.
Kafasını kaldırdığı zaman Bay Park'ın endişeyle yukarıya çıktığını gördü.
Elini kaldırarak kendini fark etmesini sağladı ve ayağa kalktı.
"Oğlum nerede?"
"Tedavi görüyor, Bay Park."
"Telefonda Daesung dedin, bir şeyler dedin ama ben korkudan diğer söylediklerine odaklanamadım."
"Oturun lütfen. Bir soluklanın, her şeyi anlatacağım."
~
Jungkook ona her şeyi anlatmıştı.
Ve koskoca Bay Park şuan karşısında oturmuş çocuk gibi ağlıyordu.
"Ailesi bu huyundan bahsetmişti en başından. Fakat sonra psikolog desteğiyle yendiğini söylediklerinden tanışmalarında bir sakınca görememiştim. Oğlumu kurtardığın için teşekkür ederim Jungkook."
Tae'yle birbirlerine göz kırptıktan sonra önemi olmadığını söyledi.
"Siz ikiniz isterseniz gidin. Ben beklerim burada."
"Hayır, Bay Park. Onu ben de merak ediyorum."
"İkinizin edebiyat notları bende bu sene."
"Bay Park, ses sistemi koymak Seokjin hyung'un aklına geldi. Aslında bu olayda hepimizin parmağı var."
Bay Park gülümseyerek Jungkook'un sırtını sıvazladı.
Benim aklıma yine bir fic konusu geldi. Yayımlasam okursunuz di mi🥺❤
