Kirishima o sesi duyunca hemen yatağından kalktı. Niye gelmişti? Kapıyı açtı. Bakugou beklemeden içeri girdi ve Kirishima'nın yatağına oturdu. Eliyle yanına oturması için işaret yaptı.
Kirishima neler olduğunu anlamıyordu. Kalbinin nasıl bu kadar hızlı attığını hiç anlamıyordu. Bakugou nun yanına oturdu.
"Anlat." Dedi sarışın direk kirishima nın gözlerine bakarak.
"Beni salak falan mı sanıyorsun Boktan saçlı?" Yüzünde her zamanki sinirli ifadesinden farklı bir şey daha vardı. Hayal kırıklığı.
Kirishima bir şey diyemedi.
"Neden uyuyamıyorsun? Bana her şeyi anlatabileceğini biliyorsun ama onun yerine benden kaçmayı tercih ediyorsun. Neyin var?"
Kirishima ne diyeceğini bilemedi. Senden hoşlanıyorum diyemezdi tabii ki. Ama yalanda söyleyemezdi. O zaman diğer seçenek kalıyordu.
"Kabuslar görüyorum. Bazen hiç uykum gelmiyor."
"Ne gibi?" Dedi sarışın yüzündeki ifade biraz yumuşamıştı.
Kirishima bunu nasıl söyleyeceğini bilemedi. Bakugou ya o günü hatırlatmak istemiyordu. Ama şuan başka çağresi yoktu.
"Kamino... sen.. o gün olan her şey."
Bakugou'nun yüz ifadesi birden değişti. Kirishima okuyamıyordu. Daha önce böyle baktığını görmemişti.
"Bana söylemeliydin aptal. Al bunları sana getirdim." Diyerek kirishima nın eline ilaç kutusu verdi.
"Bunlar nedir?"
"Uyku hapları. Bir kaç gün kullanırsan uyku düzenine geri dönersin. Bende işe yaradı."
"Bunları nerden buldun? Hemşirede böyle ilaçalrın olmadığını düşünüyordum."
"Ondan almadım zaten. Deku yardım etti." Dedi ve açıklama gereği hissetti " Kuzeni eczanede çalışıyor o yüzden kolay oldu."
Ne? Yani... "O yüzden mi Midoriya ile son günlerde birlikteydiniz?"
"Evet salak başka neden olabilir"
Kirishima kendine engel olamadı sırıtmaya başlamıştı.
"Neye sırıtıyorsun gerizekalı?"
"Bende Midoriya ile aranda birşey var sanmıştım." Dedi kirishima ve anında pişman oldu.
"Iyy. Bu ne saçma bir düşünce. Ve olmamasına mı gülüyorsun yani? Sevindin mi? Yoksa Deku'yü kendine mi istiyordun boktansaç?" Diyip sırttı Bakugou.
Kirishima nın tek düşündüğü Bakugou nun sırıtışının ne kadar güzel olduğuydu.
"Ben yoluna çıkmam merak etme." Diyip göz kırptı bakugou ve devam etti "Ha bu arada Deku o yarım piçle beraber yani işin biraz zor." Dedi gülerek.
"Bakugou.... Deku'ye bi ilgim yok ve bunu bildiğini biliyorum." Bakugou nun bu konuşmayı yapması bir anlığına kirishima nın garibine gitti. Sanki konuyu değiştirmeye çalışıyordu.
O an anladı. "Hey, senin bu ilaçlara neden ihtiyacın vardı? Şuan iyi misin?"
Bakugou cevap vermedi. Ayağa kalktı gidecekken Kirishima bileğini tuttu
"Hadi ama hani birbirimize her şeyi anlatabilirdik."
Zayıf gözükmekten nefret ediyordu, Bakugou. Kirishima onu zayıf görür müydü?
"Aynı sepebten. Hatta aynı rüya diyebiliriz. Ama benimkinde sürekli..." bakugou yere bakıyordu. "All Might, sen, todoroki, deku... orda ki herkes benim yüzümden ölüyor."
Gözleri dolmuştu. Kirishima hiçbir şey söylemedi. İçini iyice dökmesini bekledi. Ve sarışın devam etti
"Benim zayıflığım yüzünden. Benim yüzümden oldu her şey. Eve döndüğümde annem 'Katsuki ben sana bunu öğretmedim. Kaybetmek bir seçenek değil. Zayıf olmasaydın bunlar olmazdı.' Dedi. Aklımdan çıkmadı bir türlü bu sözleri."
Gözlerinden yaşlar akıyordu. "Sonuçta annem bile zayıf olduğumu söylüyorsa öyleyimdir değil mi?"elleriyle yüzünü kapattı.
Kirishima'nın kalbi sıkışmıştı. Keşke bütün yükünü kendine alabilseydi. Keşke bütün acılarını o an bitirebilseydi.
Bakugou ya doğru uzandı ve ona sarıldı.
Bakugou bir şey yapmadı elleri hala yüzündeydi.
"Bakugou, hiç bir şey senin suçun değildi. Öncelikle bunu anlamalısın. Sence kaçırılman bizim sınıfın, hocaların yada UA'nin suçu muydu? Eğer senin suçunsa bu hepimizinde suçuydu. Hepimiz ordaydık. Ben ordaydım. Hiç birşey yapmadan durdum."
"Hayır sizinle bir ilgisi yok" dedi ellerni yüzündrn çekerek.
"Seninlede bir ilgisi yok. Kötüler birliğinin yaptığı bir şey hiç birimizin suçu değil." Daha sıkı sarıldı Bakugou ya.
"Ve sen güçsüz de değilsin. Sen tanıdığım en güçlü kişisin. Bana her gün ne kadar ilham verdiğini biliyor musun? Sana hayranlık duyuyorum. Azimine vazgeçmeyişine. Her şeyine. Sen benim için hep 1 numarasın."
Bakugou da kirishima nın sarılmasına karşılık vermişti kollarını ona sardı.
Gözyaşları hala akmaya devam ediyordu. Kirishima omuzunun ıslandığını hissedebiliyordu.
Elini bakugou nın sırtında gezirdi. "O kadar güçlüsün ki Bakugou bunca zaman bu yükü tek başına taşıdın. Hemde kimseye belli etmeden. Birde bana bak anlamanız iki gününüzü aldı."
"Evet çünkü tam bir salaksın." Dedi bakugou kısık sesle.
"Artık geçti tamam mı?" Dedi ve kendini bakugou dan uzaklaştırıp gözlerine baktı. "Ben her zaman burdayım. Sen benim en yakın arkadaşımsın. Sen benim en çok ilham aldığım kişisin. Sen benim kendime inanmamı sağlayan kişisin. Sen en güçlümüzsün, Bakugou."
Bakugou'nun gözünden yaşlar akmaya devam etti ve bu sefer o Kirishima'ya sarıldı.
"Teşekkür ederim Kirishima."
Seninle gurur duyuyorum. Daha önce duymuş muydu?Elbet All Might daha önceden söylemişti. Ama bu farklı hissettirdi. Bu ailedenmiş gibi hissettirdi. Annesinin o hiç söylemediği sözleri ona söylemesi. Kendisini bir parça olsun iyi hissettirmişti.
İyiki ona sahibim. Diye düşündü Katsuki.
Sonra kendini geri çekti ve Kirishima ya gülümsedi. "Artık gitsem iyi olur. İlacı almayı unutma. İyi geceler." Diyerek kapıya doğru gitti.
Gitme. Gitme. Lütfen benimle kal. Bunların hiç birini söyleyemedi kirishima.
"İyi geceler dostum." Demekle yetindi.
**bu bölümdeki sahneye uygun kendi çizimimi eklemek istedim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
