Tam Bir Salaksın

3.

Kirishima hevesli bir şekilde içeri girdi. O ara Bakugou hızlıca birşeyi masasının üstünden alıp çekmeceye attı. Kirishima fark bile etmedi çünkü fazla gergindi.

"Uzun zamandır birlikte takılmıyorduk." Dedi her zamanki içten gülümsemesiyle.

" Aynı sınıftayız seni salak. Her gün birlikteyiz. Öğle yemeğini bile yanyana yiyoruz."

"Yani baş başa takılmayalı uzun zaman oldu demek istemiştim." Diyerek eliyle ensesini kaşıdı kızılsaç.

"Her neyse" bakugou gözlerini kaçırmıştı.

Tabii son zamanlarda meşgüldü nasıl olsa.

Yere oturup sırtlarını yatağa yasladılar. Bakugou bu gün normalde olduğu gibi çok fazla bağırmıyordu. Sakince soruları nasıl çözmesi gerektiğini anlattı.
Kirishima yavaş yavaş anlıyordu. Hevesle soruları çözmeyi denedi.

"Hey bakubro daha demin anlattın ama şu ikinci-"

Lafı kesilmişti. Biri dışardan kapıya vurdu.

"Kacchan orda mısın?"

Deku. Yine mi? Bu gün de mi birlikte planları vardı? Madem öyleydi Bakugou neden beni çağırdı? Düşünceleri birden kesildi. Bakugou sinirli bir şekilde ayağı kalkıp kapıyı açtı.

"Odama böyle gelebileciğini kim söyledi, inek?"

Çilli çocuk arkda oturan Kirishima yı gördü.
"Ah özür dilerim. Bölmek istememiştim. Sonra konuşuruz Kacchan."

Kirishima defterlerini eline alıp ayağa kalktı. Kapıya doğru gitti.
"Önemli değil Midoriya benfe tam gidiyordum." Diyip hemen kendini yan taraftaki odasına attı.
Bakugou daha da sinirlenmişti.

"Gir içeri aptal inek. Hızlı ol ve sonra hemen git."

—————————

Kirishima balkonuna çıktı. Hava kararmaya başlamıştı. Madem o gelecekti beni niye çağırdı?
Aklına birden midesinin bulanmasını sağlayan bir düşünce geldi.
Görmesini mi istemişti? Onları?
Bakugou hissetiği yada düşündüğü şeyleri öylece söylemez. Bunu görmemi mi istedi? Bak deku ile artık çok yakınım mı demek istedi?
B-belkide farklı bi yakınlık?
Hayır hayır. Bunu düşünmesi niye canını yakmıştı.

Hayır.

Hayır.

O benim en yakın arkadşım. Fazlası değil.

Fazlası değil.

O zaman sorun olmamalıydı değil mi?
Bakugou istediğiyle istediği kadar yakın olabilirdi.
Hayır.
Hayır?  Olamaz mıydı?
 
Kirishima neden böyle hissettiğini az çok anlamıştı. Ama nerden bakarsan bak bu kocaman bir sorundu. 

Kendini yatağa fırlattı uyumalıydı. En azından denemeliydi.

Biraz kestirmeyi başarmıştı. Akşam yemeği için erken gitmek istiyordu. Böylece Bakugou'yu görmezdi.
Kıyafetlerini zaten değiştirmemişti. Telefonunu alıp hemen aşağı indi.
Yolda Kaminariyle karşılaştı.
"Hey dostum bu ne acale birileri çok acıkmış galiba."

"Ah evet." Dedi kirishima zorla gülümsemeye çalışırken.

"Bende çok acıktım seninle geleceğim."

Ve birlikte kafeteryaya gittiler. Kimsecikler yoktu.
Yemeklerini alıp oturdular. Kirishima yemiyordu. Sadece çatalını yemeğinde gezdiriyordu.