Tam Bir Salaksın

20.

Kirishima uyandığında bu kadar güzel bir manzarayla karşılaşacağını tahmin etmezdi.

Yeni doğan güneşin pürüzsüz yüzünü aydınlattığı sarışın çocuk kollarını kirishima ya geçirmiş öylece uyuyordu.

Kirishima elini Bakugou nun saçları arasında gezdirdi. Yumuşacıktı. Bakugou nun biraz daha uyumasını diliyordu içinden.
Bu an hiç bitmesin istedi.

Katsuki Bakugou onun kolları arasında uyuyordu. Katsuki bakugou. O an ona hiç ismiyle seslenmediğini fark etti.

Artık seslenebilirdi değil mi?

Bakugou birden kafasını kirishima ya doğru kaldırdı. Zar zor açtığı gözlerle kızılsaçlı çocuğa baktı ve ona gülümsedi.

Kirishima bu gülüşe canını verirdi. Evet o an ona sorsanız bir daha görmek için verirdi.

"Günaydın Kats- B-Bakugou!"

Bakugou nun gülümsemesi büyüdü ve bir eliyle gözlerini ovuşturdu "Ne dedin sen?"

"Ah bilmiyorum.. ağızımdan öyle çıktı."

Bakugou sırıtarak "Günaydın Eijirou" dedi

Kirishima elleriyle yüzünü kapattı. Gafil avlanmıştı.

Bakugou güldü. "Noldu salak? Birbirimize isimlerimizle seslenmemizi istemiyor musun?"

"H-hayır sen birden öyle söyleyince.. ve dağınık saçların.. uykulu yüzün.. B-ben.."

Bakugou gülmeye engel olamadı. "Haahah Ei utanma bebeyim."

Kirishima gözlerini kocaman açtı "BAKUGOU"
Sonrada yastığını alıp yüzüne bastırdı.

Bakugou yastığı elinden aldı ve Kirishima ya sarıldı. "Hey.. tamam kalp krizi geçireceğini bilmiyordum. BİR DAHA OLMAZ."

"Bakugou.." dedi buruk bir sesle Kirishima. Tabii ki bir daha olmasını istiyordu.

"Katsuki ye noldu?"

"Katsuki." Diyerek iki eliyle bakugou nun yanaklarını tuttu ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu.

Bu sefer pembeleşen bakugou oldu.

Kirishima sırıttı.
Bakugou yanlarında duran yastığı aldı ve Kirishima nın yüzüne attı.

İkiside güldü.

"Hadi kahvaltı yapalım."

"Tamamm."

Giyinip tam odadan çıktıklarında Kaminari ile karşılaştılar

"HADİ BE! Yoook artık! Bakugou kankaaa sana o kadar ağırdan sat demiştim. Hemen kucağına atladın demek." Diyerek göz kırptı Kami.

"Seni öldürürüm Salak surtalı."

"Katsuki.." dedi kızıl saçlı

Denki kahkaha patlattı. "KATSUKİ! Ahahaha"

Bakugou nun elinden küçük patlamalar çıkarması ve Kaminari'nin koşması bir oldu.

Bakugou arkasından gitti.
Denki salona vardığında ayakta duran Sero yu gördü ve hemen yanına koşup arkasında geçti.

"Bakugou beni öldürücek!" Diye bağırıp sero nun arkasından omuzlarına tutundu.

O sırada Bakugou geldi.

Kirishima Sero yu gördü. Sero ne yapıcağını bilmeyen ama rahatsız olmuş bakışlarla yere bakıyordu.
Sero yapma. Yapma. Kirishima içinden geçirsede
Sero, denkinin onun omuzlarındaki elini tuttu ve ondan ayrdı. "Dokunma"

Denki birden öylece kaldı.
Bakugou bile durmuştu. Sero ordan ayrılıp bahçeye gitti.

Denki şaşkın gözlerle "gördünüz değil mi? Bu neydi şimdi??"

Denki sinirki bir şekilde Sero'nun peşine gidiyordu ki Kirishima onu bileğinden yakaladı.
"Denki dur... biliyorsun ailevi sorunları var."

"Dostum bu ailesiyle ilgili falan değil. Tamam elbette sorunları olabilir ama neden sürekli bana patlıyor? Ona ailesini falan mı hatırlatıyorum? Nedir yani? Yeter artık." Diyerek elini çekti ve Sero nun peşine gitti.

Bakugou, Kirishima ya baktı "Sen karışma kendileri halletsinler."

"Ama bilmiyorsu-"

"Evet biliyorum. Anlması çok zor olmadı. Kötü bir yalancısın ama diğerlerinin anladığını sanmıyorum merak etme."

"Ah.."

Sero ona doğru sinirle gelen denki yi gördü "Git başımdan Denki."
Sero başka bir tarafa doğru yürümeye başladı.
Denki bileğinden tutup onu durdu.

"Sero! Neyin var? Ben sana ne yaptım? Ne bu tavır?"
Denki artık sinirliden çok mutsuz gözüküyordu.

Sero o an denki ye kendi duyguları yüzünden nasıl haksızlık ettiğini anladı.

"Ü-üzgünüm."

Denki hala biraz sinirli olsada Sero nun yüzündeki hüzünü görünce siniri dindi.

Elini sero nun omzuna koydu.
"Neyin var dostum?"

"Denki..."

"Hadi ama biz en yakın arkadaşlar değil miyiz?"

En yakın arkadaşlar. Doğru.
"Üzgünüm.. sanırım ailemle olan şeyleri sana yansıttım."

"Ha.. tamam anlıyorum ama sanki ben bir şey yapmışım gibi hissettirdin. Ben anlamıyorum. "

Sen yapmadın. Ben yaptım. Ben yapıyorum.
"Ah yok. Özür dilerim. Sana patlamamalıydım...Sadece sinirlerim çok bozuktu. Cidden özür dilerim."

Denki buruk bir gülümsemeyle arkadaşına baktı. 

"Diğerlerinin yanına gidelim mi?"

"Tamam dostum! Sorun değil. Sadece seni mutsuz görmek istemiyorum." Diyerek kolunu sero ya attı ve öyle yürüdüler.

Diğerlerinin yanına geldiklerinde Kirishima, Sero nun yüzündeki mahçupluğu gördü.

Denki ise her şeyin hallolduğunu sandığı için neşeli bir yüz ifadesi takınıyordu.