Self-Harmed

Chapter 48

Alleen's Pov

Στο δρόμο της επιστροφής από την κλινική ως το σπίτι του Harry, διάφορες σκέψεις με ταλάνιζαν. Από τη μια η αποκάλυψη του πατέρα μου ως προς το προσδόκιμο ζωής της μητέρας του, κι από την άλλη η τοξική σχέση που τρέφω με τη δική μου. Αισθάνομαι αχάριστη για να είναι ειλικρινής, καθώς συνειδητοποιώ πως εκείνος θα έδινε τα πάντα για να έχει τη δική του υγιή. Ξέρω πως δεν θα έπρεπε να συγκρίνω διαφορετικούς ανθρώπους κι ανόμοιες καταστάσεις. Όμως δεν γίνεται να κάνω πάντα εγώ ένα βήμα πίσω, αν μη τι άλλο, εκείνη υποτίθεται πως είναι ενήλικας. Εκείνη θα έπρεπε να συμπεριφέρεται ώριμα. 

Βέβαια αποφεύγοντας την κατάσταση δεν πρόκειται να κερδίσω κάτι από αυτό• πόσο μάλλον να φύγουν οι δεύτερες σκέψεις από τον νου μου. Αυτός ήταν κι ο λόγος που σήμερα στην κλινική δεν πήρα μαζί το κινητό. Θα ήταν άβολο αν μου τηλεφωνούσε η μητέρα μου και αγνοούσα την κλήση, επειδή μπορεί η μητέρα του Harry να προέβαινε σε ερωτήσεις.

Τρεις μέρες έλειπα από το σπίτι. Δεν γνώριζα αν είχε ενημερωθεί για τον τόπο διαμονής μου.  Ενδεχομένως να επικοινώνησε με τον Brandon και τη Bria σαν πρώτη προσπάθεια. Αργά ή γρήγορα θα κατάλαβε ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως πριν. Εξάλλου δεν ένιωθα άνετα να της μιλήσω για την προδοσία του.

Εκτός κι αν ειδοποίησε ο Harry τον Miles ερήμην μου. Όχι πως θα με ενοχλούσε κάτι τέτοιο. Ακόμη κι ο Miles προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μου, αν και αμφιβάλλω κατά πόσο ήταν δική του πρωτοβουλία.

Μπήκαμε ξανά στο σπίτι του Harry. Χύθηκα στον καναπέ. Αναστέναξα βαριά. Εκείνος έβγαλε το παλτό του κι έκατσε δίπλα μου. Ακούμπησε το χέρι του στον μηρό μου. Συνοφρυώθηκε εξαιτίας της έλλειψης έκφρασης από μέρους μου

"Τι συμβαίνει; Στο αυτοκίνητο δεν έβγαλες άχνα και τώρα αυτό..." έδειξε την παροχυμένη κορμοστασιά μου.

"Δεν είναι κάτι. Είμαι κάπως κουρασμένη. Αυτό είναι όλο." Τεντώθηκα να πιάσω το κινητό μου από το τραπεζάκι. Το ενεργοποίησα. Διέτρεξα στις ειδοποιήσεις. Καμία απολύτως κλήση σήμερα από την μάνα μου σήμερα. Μόνο τρεις αναπάντητες από τον Ansel και notifications του Instagram.

"Ναι. Δεν με πείθεις." κούνησε το κεφάλι του διαψεύδοντάς με. "Μιλά μου." Έπιασε το πρόσωπό μου και το έστρεψε προς το μέρος του για να κάνουμε οπτική επαφή.

"Δεν θέλω να σε βαραίνω με τα δικά μου. Ασχολούμαι με πράγματα που είναι ανούσια μπροστά σε όσα αντιμετωπίζεις εσύ." παραδέχτηκα.