Self-Harmed

Chapter 33

Alleen's Pov

Ξύπνησα από τον έντονο πονοκέφαλο. Τα μηνίγγια μου σφυροκοπούσαν. Τοποθέτησα το μαξιλάρι πάνω στο κεφάλι μου σε μια βλακώδη προσπάθεια να περιορίσω τον πόνο. Σκέτη αποτυχία!

Άνοιξα τα βλέφαρά μου. Έτριψα τα μάτια μου. Κοίταξα τον τριγύρω χώρο. Σίγουρα αυτό δεν ήταν το δωμάτιό μου.

Πανικός με κατέβαλε. Έδιωξα  τις αρνητικές σκέψεις που πολιορκούσαν το μυαλό μου.

Η συνειδητοποίηση άργησε κάπως να με χτυπήσει. Βρισκόμουν στο υπνοδωμάτιο του Harry. Εκείνος δεν ήταν ξαπλωμένος δίπλα μου.

Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό και ο λαιμός μου με πονούσε. Οι πολλές και χοντρές κουβέρτες με ζέσταιναν. Τις απομάκρυνα από το δέρμα μου.

Ήμουν γυμνή!

Δεν θυμάμαι να έβγαλα τα ρούχα μου χθες. Γενικά η τελευταία μου ανάμνηση είναι στο αυτοκίνητο του Harry. Από εκεί και πέρα, κενό.

Το μόνο παρήγορο της υπόθεσης; Φορούσα εσώρουχο το οποίο, εδώ που τα λέμε, δεν άφηνε τίποτα στην φαντασία.

Πάλεψα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ο πονοκέφαλος είχε τέτοια ισχύ που δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Μετά από μια ακόμη μη καρποφόρα προσπάθεια, παραιτήθηκα. Αρκέστηκα με ένα σεντόνι τυλιγμένο γύρω μου.

Φώναξα αδύναμα τον Harry. Πολύ κακή ιδέα. Ένιωσα σαν να με τσιμπούσαν χιλιάδες καρφίτσες συγχρονισμένα στο κεφάλι.

"Πώς είσαι;" μπήκε φουριόζος κρατώντας ένα ποτήρι με χυμό στο χέρι.

"Πονάω. Μισώ τα hang overs!" αισθανόμουν έτοιμη να μπήξω τα κλάματα.

Γιατί ήπια τόσο πολύ χθες;

Αποχώρησε από το δώμα και επέστρεψε αμέσως με ένα παυσίπονα και ένα ποτήρι νερό. Τον ευχαρίστησα και δέχτηκα αυτά που μου πρόσφερε. Κατάπια το χάπι και έπειτα άφθονο νερό.

"Ήπιες πάρα πολύ χθες." έκατσε στην άκρη του ξεστρωμένου κρεβατιού ακριβώς στο πλάι μου.

"Έχω κάποιες ερωτήσεις." τακτοποίησα τα μαλλιά κουζίνα σε έναν περίπου κότσο, όμως έτσι όπως τα έμπλεξα, μάλλον έφερνε περισσότερο σε κόμπο.

"Είμαι πρόθυμος να τις απαντήσω όλες." καθάρισε τον λαιμό του.
"Μήπως θες πρώτα να σου δώσω να φορέσεις κάτι;" έσμιξε τα φρύδια του.

Έγνεψα καταφατικά.

Ίσως αντιλήφθηκε πόσο αμήχανα στεκόμουν.