Self-Harmed

Chapter 9

Writer's note: Πολλοί ξεχάσατε να τσεκάρετε το προηγούμενο κεφάλαιο και οι προβολές είναι λίγες. Ρίξτε του μια ματιά. 😉😁

Alleen's POV

Το βράδυ εκείνο δεν είχα ύπνο. Στροβίλιζα στο κρεβάτι πότε αριστερά, πότε δεξιά, πότε μπρούμυτα ή ανάσκελα. Παραιτήθηκα. Δεν επρόκειτο να κοιμηθώ σύντομα. Ψηλάφισα τον διακόπτη του πορτατίφ και το άναψα. Το αμυδρό ροζ φως φώτισε το σκοτεινό δωμάτιο. Αναστέναξα. Οι σκέψεις μου άθελα, πριπλανήθηκαν στην χθεσινή βραδιά. Δεν ήταν και τόσο άσχημα τελικά.

Ο Harry είχε πλάκα μεθυσμένος. Ήταν χαριτωμένος. Έμοιαζε ξέγνοιαστος, γελαστός, πονηρός...

Σταμάτα!

Παρεκτρέπεσαι!

Με προειδοποίησε το υποσυνείδητό μου.

Άνοιξα το πρώτο συρτάρι του κομοδίνου μου κι έπιασα την μπαντάνα του. Την τράβηξα έξω και την ξεδίπλωσα. Την κοίταξα έντονα. Πάνω της υπήρχαν άσπρα μοτίβα αποτελούμενα από μαργαρίτες των οποίων τα πέταλα ήταν τρίγωνα. Ανάμεσα στο κόκκινο χρώμα και στα μοτίβα, μικρές λευκές κουκίδες ξεπρόβαλλαν. Βέβαια, από ένα σημείο και κάτω, τα μοτίβα άλλαζαν τελείως. Μερικές άγκυρες και τιμόνια καραβιών ερχόντουσαν σε αρμονία μεταξύ τους, ενώ διάφορες γραμμούλες -οι οποίες υποθέτω πως απεικόνιζαν κύματα- ήταν διάσπαρτες, χωρίς λογική αλληλουχία κατά μήκος του υφάσματος.

Την προσοχή μου τράβηξε μια σειρά από καφέ πιτσίλες -μερικές σαφώς μεγαλύτερες από άλλες- και καφέ πασαλύματα. Απόρησα.

Τι θα μπορούσαν να είναι αυτοί οι λεκέδες;

Πέρασα το δάκτυλό μου από την λεκιασμένη επιφάνεια. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο , το ύφασμα γινόταν κάπως τραχύ. Έσμυξα τα φρύδια μου.

Ο λεκές πρέπει να είναι φρέσκος εφόσον είναι τραχύς, σκέφτηκα.

Έφερα την μύτη μου στον λεκέ. Θα μπορούσε να είναι κάποιο ποτό.

Εισέπνευσα.

Δεν μύριζε αλκοολούχο. Βέβαια, έχουν περάσει πολλές ώρες από το πάρτι, άρα το αλκοόλ θα είχε έτσι κι αλλιώς εξατμιστεί. Ωστόσο, η τραχύτητα με παραπέμπει σε κάτι πυκτό.

Έκλεισα ερμητικά τα μάτια μου. Έβαλα το μυαλό μου σε πλήρη λειτουργεία.

Πίσω από τα κλειστά μου βλέφαρα είδα το ματωμένο πρόσωπο του Harry.