Alleen 's Pov
Ο καιρός ήταν απαίσιος, όμως δεν εμπόδισε τα σχέδιά μου. Τα μαλλιά μου είχαν γίνει μούσκεμα, καθώς και το μπουφάν το οποίο επέτρεπε στην καταρρακτώδη βροχή να μουσκεύει τα ρούχα μου και κατά συνέπεια το δέρμα μου. Ήλπιζα το νερό να μην εισχωρούσε στο εσωτερικό του σακβουαγιάζ. Ευτυχώς που δεν είχα στραβωπατήσει σε καμία λακκούβα. Ακόμη δηλαδή... Όσο προχωρούσα προς την οικεία του Harry, o αέρας δυνάμωνε. Τα μαλλιά μου είχαν κολλήσει στο πρόσωπό μου. Κρύωνα όμως παρακαλούσα τον εαυτό μου να κάνει λίγη υπομονή. Όπως περπατούσα στο πεζοδρόμιο, ένα μηχανάκι πέρασε από δίπλα μου, βρέχοντάς με περισσότερο. Βλέποντας τον καημένο οδηγό της μοτοσικλέτας που ήταν εξίσου βρεγμένος με μένα, ένιωσα παρηγοριά. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε έως ότου έφτασα στο πλατύσκαλο του σπιτιού του.
Κοπάνησα κάμποσες φορές την πόρτα. Αν έμενα κι άλλο έξω υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, δεν θα γλίτωνα την πνευμονία. Τουρτούριζα από το ψύχος. Έτριβα τα χέρια μου μεταξύ τους, αλλά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Τι μπορείς εξάλλου να καταφέρεις τρίβοντας δύο παγάκια;
Άκουσα τον ήχο των κλειδιών να στριφογυρίζουν μες την κλειδαρότρυπα. Ο Harry άνοιξε την ξύλινη πόρτα. Φορούσε απλά ένα μαύρο κοντομάνικο και μια γκρι φόρμα που στεκόταν χαλαρά στους γοφούς του. Τα μαλλιά του ήταν, όπως πάντα άλλωστε, επιμελώς ατημέλητα. Το βλέμμα του από ήρεμο κι αδιάφορο, μετατράπηκε σε αναστατωμένο και ίσως φοβισμένο θα έλεγα.
"Μωρό μου, τι στο καλό; Μπες μέσα γρήγορα." μου έκανε νόημα.
Εισχώρησα στο εσωτερικό. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Η θέρμανση του σπιτιού ήταν πολύ ισχυρή. Ανακουφίστηκα. Έβγαλα τα λασπωμένα παπούτσια μου πρώτου λερώσω ολόκληρο το διαμέρισμα.
"Βγάλε τα μουσκεμένα ρούχα σου. Δεν θέλω να αρρωστήσεις." το βλέμμα του έπεσε πάνω στο σακβουαγιάζ μου. Συνοφρυώθηκε ελαφρώς .
"Μπορώ να μείνω εδώ για μερικές μέρες; Θα στα εξηγήσω όλα." τον παρακάλεσα.
"Εννοείται. Πρώτα όμως πήγαινε να κάνεις ένα ζεστό ντουζ να χαλαρώσεις." έσπευσε να με αγκαλιάσει αλλά τραβήχτηκα. Δεν ήθελα να τον βρέξω. Αντί για αυτό, ένωσα τα στόματά μας. Πήρα την πρωτοβουλία να σπρώξω τη γλώσσα μου στο στόμα του. Τον φιλούσα με γρήγορες κινήσεις, γεμάτες από πόθο, ανάγκη για επαφή και έντονο συναίσθημα. Διέκοψε το φιλί.
"Τράβα πλύσου πριν σε πάρω σηκωτή και σε γδύσω μόνος μου στο δωμάτιο." με κοίταξε με σοβαρό επιβλητικό βλέμμα. Δάγκωσα το χείλος μου αθώα ενώ διατηρούσα οπτική επαφή μαζί του.
YOU ARE READING
Self-Harmed
FanfictionΉταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχε δει ποτέ στην ζωή της. Αυτά τα ζωηρά πράσινα μάτια την είχαν πλανέψει. Πού να ήξερε τι κρυβόταν από πίσω τους; Πάλευε συνεχώς με τους δαίμονές του. Μια αδιάκοπη μάχη που δεν τον άφηνε να γαληνεύσει. Έπειτα, οι δαί...