veda.

510 34 72
                                    

veda.

vedalar can yakar sevgilim,

sana veda etmeye henüz hazır olmasamda,

artık bundan kaçmamam gerektiğini anladım.

ve bu mektuplar da yalnızca sana veda edişimden ibaret.

Açıkçası söze nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum. Hani sen derdin ya bana, duygularını ifade etmekte beceriksizin tekisin diye. Sanırım gerçekten de öyleyim. Fakat bu sefer bunu başaracağıma inanıyorum.

Hiçbir zaman kendini açıklamaya çalışan biri olmadım. Çünkü biliyordum artık; insanlar neye inanmak istiyorsa ona inanıyordu. Ve sen ne kadar çaba gösterirsen göster, insanların inandıkları şeyler kolay kolay değişmiyor. Bu yüzden sevgilim, öylesine alışmıştım ki bu duruma... Açıkçası uğraşacak kadar gücüm de yoktu. Birine kendimi anlatmak için fazla yorgunum.

Fakat bugün, hiç yapmadığım bir şeyi yaparak, biraz da sana kendimi ifade etmeye çalışacağım. Bunu ne kadar başarabilirim hiçbir fikrim yok ama beni anlamanı umuyorum.

Aslına bakarsan bu yazdıklarımın umrunda olmayacağını da biliyorum. Belki okumayacaksın bile, belki de açmaya bile tenezzül etmeden çöpe atacaksın. Fakat bunu önemsemiyorum. Çünkü sen okusanda okumasanda ben sana veda etmiş olacağım. Evet sevgilim; bu, sana vedam.

Birlikte azımsanmayacak kadar çok vakit geçirdik. Bu yüzden tüm bu yaşanmışlıkların sonunda bile hâlâ sana saygı duyuyorum. Sen bana saygı duymuyor olsan bile.

Bazı gerçekler acıtıyor sevgilim ve sen ne kadar kaçmaya çalışırsan çalış yine de kaçamıyorsun. Şahsen ben tüm uğraşlarıma rağmen kaçamadım ve bu yüzden de sana yazıyorum sevgilim. Sana yazarak gerçeklerimle yüzleşiyorum ve bunun sonucunda sadece canımın yanmamasını diliyorum. Sen yeterince yaktın çünkü.

Bazı anlar sana çok kızacak kadar öfke dolu oluyorum, bazı anlar ise tek kelime edecek takatim kalmamış oluyor. Aslına bakarsan, senden nefret etmeye çalışıyorum. Lâkin bu pek mümkün olmuyor. Çünkü ne yaparsan yap yine seni sevmeye devam edeceğim. Bu da beni çok yıpratıyor. İçimdeki öfkeyi ve acıyı nasıl dışarı atacağımı bilemiyorum.

Sana kızmak istiyorum ama kızamıyorum. Bu yüzden tüm öfkemi ve nefretimi kendime yönlendiriyorum. Kendime kızıyorum. Tüm bu olanlardan sonra kendime yükleniyorum çünkü elimden başka hiçbir şey gelmiyor.

Seni özlüyorum ama bunu sana söyleyemeyecek kadar da kırgınım.

Umarım mutlusundur sevgilim. Ben hâlâ ardında bıraktığın enkazın içindeyim. İstesem de oradan kurtulamıyorum ve hatta istemiyorum da. Fakat artık zamanı geldi, öyle değil mi?

ღ

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Uzun bir sessizliğin ardından yeni bir kurgu ile dönmek istedim. İlk kez mektup tarzı bir şey yazıyorum. Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar diliyorum^^

Veda ও mektup.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin