❦ tamamlandı. ❦
vedalar can yakar sevgilim,
sana veda etmeye henüz hazır olmasamda,
artık bundan kaçmamam gerektiğini anladım.
ve bu mektuplar da yalnızca sana veda edişimden ibaret.
Merak ediyorum, acaba o gün o sözleri sarf ettikten sonra pişman oldun mu veya o an olmasa bile düşündüğünde bunun için pişmanlık duydun mu? Esasen pişman olmuş olmanı umuyorum. Çünkü benim sevdiğim adam bu kadar duygusuz olamaz. Bana karşı bir şey hissetmesen dâhi azıcık bile olsa bunun için kötü hissetmeni istiyorum. Belki bunu bencil bir düşünce olarak algılayacaksın, belki de öyledir bilemiyorum ama ben senin için kendimi böylesine kötü ve bitik hissederken senin beni hiç umursamıyor olman beni daha kötü hissettirir, bundan eminim.
Anlamıyorum, kırık kalbim nasıl hâlâ sen diye çarpabiliyor? Sana kırgın da olsam nasıl hâlâ senden vazgeçemiyorum? Belki de senden vazgeçtiğim gün, sana kırgın olmadığım gün olacak. Çünkü seni sevmeyi bıraktığım gün bende açtığın yaralar da kapanmış olacak. Kırıklarım geçmiş olacak. Ancak o zaman seni sevmeyi bırakabileceğim. İzlerin silindikçe bendeki sen de gidecek.
Bunu yazmak bile tuhaf hissettiriyor. Seni unutmuş olmak, içimdeki seni öldürmek... Sahiden bu mümkün olabilir mi?
Aslına bakarsan bu o kadar uzak duruyor ki bana. Seni unutabileceğime dâir inancım gün geçtikçe küçük bir sis bulutu gibi dağılıyor. Bunu istiyorum ama esasen bir yanım istemiyor da. Bir yanım seni sevmekten acı çekerken bir yanım da bu hissi seviyor. Seninde anladığın üzere aklımın çok karışık olduğunu söyleyebilirim.
İnsan ona acı veren bir duyguyu sever mi? Ben seviyorum. En çok da seni sevmiş olmayı seviyorum. Ben sana âşık oldum. Kalbine, seni sen yapan her şeye... Belki bu yüzdendir senden kolay vazgeçemeyişim.
ღ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
