CAROLİNE..
Sanırım bekleyiş sona ermek üzereydi. Rebekah ve Elijah'nın rengi griden normal rengine dönmeye başlamıştı. Heyecanın gittikçe arttığını hissediyordum. Damon az önce Klaus ile olan telefon konuşmasını sonlandırmış elindeki kan torbalarından ikisini Mirandaya fırlatmış ve Miranda harika refleksleri ile kan torbalarını havada yakalamıştı. İki köken kardeş uyandıklarında kan torbalarını son damlasına kadar içtikten sonra gözlerini üzerimde sabitledi. Yıllardır beslenmemiş iki vampir için oldukça lezzetli kokuyor olmalıydım. Elijah oturduğu tabuttan kalkarken takım elbisesinin kollarını düzeltti, omuzlarındaki tozu elinin tersi ile süpürdü ve boynunu rahatlatmak isterce sağa sola oynattı. Yutkunduktan sonra gözleri önce kız kardeşinde oyalandı, etrafı süzdükten sonra gözlerinin son adresi ben olmuştum. Damon olacakları anlamış gibi önüme geçmişti. Odadaki garip sessizlik sinir bozucu olmaya başlamıştı. Miranda sonunda sessizliği bozdu.
Mi. Bu sefer uykunuz uzun sürdü. Dedi Elijah'nın yanına adımlarken.
E. Hangi yıldayız ?
D. 2015. Dedi Damon.
R. 1925'den beri bu tabutta olduğuma inanamıyorum. Bunu Nik'e ödeteceğim. Sonunda Rebekah'nın sesini de duyabilmiştim.
Kardeşler üstlerindeki sersemliği atarken Elijah'nın gözleri hala üzerimdeydi. Sebepsizce korkunun beni esir aldığını hissedebiliyordum. Korku o kadar saftı ki midem bulanmaya görüşüm kaybolmaya başladı.Sırtım soğuk zemine çarparken etrafımdaki sesler uğultuya dönüşmeye başladı. Görüşüm tamamen yok olurken gördüğüm son şey Damon'ın endişeli bakışlarıydı.
Yine annem ve babam bilmecelerinden biri ile karşıma çıkacaktır diye düşünürken bu defa rüyamın farklı olduğunu hissediyordum. Sanki görünmez bir ip beni sonsuz karanlığa çekiyordu. Ve işte beklediğim şey oradaydı. Annem ve babam. Farklı olan şey ise Hades bana iğrenerek bakarken annem O'nun sinirini yatıştırmaya çalışıyordu. Neler olduğunu anlayamasamda annemin gözlerindeki endişeyi görebiliyordum.
H. Bunu nasıl yaparsın!! ? Hadesin öfkeli sesi tokat gibi bana çarparken annemin fısıltısını duydum.
Er. Sakinleş Hades bu O'nun değil bizim suçumuz. O'nu koruyamadık.
H. Bu bizim suçumuz değil Erica. Lanet olsun herşeyin sorumluluğunu kabul edebilirim ama böyle bir zamanda büyük tehlikenin ortasında yapılan bu sorumsuzluğu benim üzerime yükleyemezsin.
Er. Sevgilim o henüz çocuk. Bizim kızımız. O'na yardım etmeliyiz.
H. O'nu öylece ortada bırakamam ama olimpos yasalarını biliyorsun.
Bu tartışmadan hiç birşey anlamıyordum. Daha ne kadar beni görmezden geleceklerdi. Ne yapmıştım onları bu kadar kızdıracak. Beni dünyaya terk eden onlardı. Sözde beni koruyorlardı. Bu saçmalıktan başka bir şey değil. Bu rüya hızla kabusa dönüşmeye başlamıştı. Uyanmak ve bunları yaşamadığım eski hayatıma dönmek istiyorum. Uyanmam gerek. Hadesin sesini bir defa daha duydum. Korku iliklerime kadar işlemişti.
H. Bunun için uygun zamanda değiliz. Yakın zamamda Daria saldırıya geçerse kendini ve ailesini koruyamaz. Ve herşey boşuna olur. Ve Melinda da bunu duyunca peşlerine düşecektir. Dedi Hades. Annemin yüzü düşmüştü. Duyulması güç bir sesle mırıldanırken yüzünü Hadesin omzuna gömdü. O görünmez ip beni rüyalarımdan ayırırken annemi belli belirsiz duydum.
Er. Melinda'nın peşinde olması sadece bizim suçumuz..
KLAUS..
Buradaki işlerim bitmişti. En geç yarın akşam burnumda tüten peri kızına kavuşacaktım. Bir an için herşeyin kusursuz gitmesi içime şüphe tohumları ekse de planımın kusursuz olması beni rahatlatıyordu. Bedenim burada olsa da aklım deli gibi Caroline'daydı. Merak ediyordum. Rebekah ve Elijah onu kıracak bir şey yapmış mıydı? Bu onları yeniden tabuta kapatmam için yeterli olacaktı. O'na zarar gelmesi fikri bile ölümsüz kalbime bıçak saplanmasına sebep oluyordu. Ellerim hemen cebime bitti ve parmaklarım o numarayı tuşladı.
