I Love You {A Dutch One Direction Story} [Completed]

Hs ; 24

En we hebben een winnaar : 

Blue pearls van ThirzaScheer is de mooiste naam voor de band van Nicola !

Gefeliciteerd Thirza !

_________________________________________________

Snel loop ik de bus uit naar mijn eigen busje. Ik eet nog een stuk van de overgebleven taart en ga, zoals ieder normale tiener zou doen in een vakanieland, winkelen. Ik doe een hoedje op, overdreven make-up, een kort broekje, met en bloem op het rechterbeen, en een gekleurd topje dat de navel bloot laat met daarover een spijkerblousje. Ik loop de stad in en loop het eerst te beste winkeltje in. Als ik beter de winkel rond kijk is het een winkel met allemaal fanspullen. Uiteraard loop ik gelijk naar de afdeling van Bleu Pearls, Er liggen pennen, kussens, knuffels, cd's, kleding en zelfs lingerie. Omdat laatste moet ik nog al laggen. Ik pak een paar kussens en loop weer verder naar de afdeling van 1D, ook daar pak ik een paar kussens en loop naar de kassa. Helaas voor mij herkent de cassiere mij wel. Ik geef haar maar een handtekening voor ze begint te schreeuwen. Net voordat ik wil afrekenen gaat mijn mobiel. Ik maak een sorry-een-momentje-gebaar naar haar en neem op. Het is Liam. Als ik weer opneem kijk ik naar de achterkant, Harry's telefoonhoesje, nouja, een telefoonhoesje met een hartenbrekende jongen erop. Ik haal het hoesje eraf en geef hem aan het meisje, misschien wil zij hem hebben. Ze schijnt er erg blij mee te zijn. Ik ren nog even gauw naar de speciale (!) afdeling met telefoonhoesjes en neem eentje met Blue Pearls erop. Ik heb totaal geen eigendunk, uhum. Ik reken alles af en loop met 2 volle tassen de winkel weer uit. Ik ren snel op mijn afgetrapte gympies naar mijn busje en winkel even later weer vrolijk verder. Ik koop vanalles, maar ach, mijn pinpas maakt het allemaal niet uit. (Ow djeez, is dit niet allemaal te eigendunkerig? Ach het is maar een fanfic, en als je het niet leuk vind, stop je maar gewoon met lezen.) Rond 7 uur loop ik terug naar mijn busje en ruim alles op / in. Als ik klaar ben met dat loop ik maar naar de grote witte bus aan de andere kant van mijn busje. Ik klop op de deur en vrolijk doet Thirza de deur open. Ik geef haar een knuffel en loop verder het busje in. Ook daar krijgt iedereen een knuffel. Ik ga op de bank zitten en pak de puut overige patat die inmiddels is afgekoeld. De meiden kijken mij afkeurend aan en wijzen dan naar mijn make up. Owjaah, mijn overdreven vermomming. 'Vermwomming' Mompel ik met een mond vol eten. Ze knikken en kijken dan naar mijn haar, ik haal me schouders op, 'Sorry, ik zou het binnenkort weer een beetje normaal verfen.' Ik kijk ze aan, nu halen zij hun schouders op. Ik eet verder van de patat. Nog steeds kijken ze mij aan. 'Mwat Nwu Weer ?' Ze komen zuchtend naast me zitten, 'Gaat het wel goed met je?' Vraagt Ariana bezorgd. 'Mm, jewel, en met jou?' Ze knikt haar hoofd, dan kijk ik de anderen een voor een aan. Er is iets, dat zie je zo. Ik kijk goed om me heen, mijn blik blijft bij een poster hangen, boven staat er groot "Blue Peals". Dan kijk ik naar de meiden, ik ga zo het rijtje af, Jet, Ariana, Thirza en Meike. 'Uuhm , meiden, Waar ben ik op die poster?' Ze volgen mijn blik naar de poster. 'Nou...' Meike begint te praten. 'Laat ook maar, jullie willen mij er niet meer bij hebben.' Pisnijdig sta ik op en loop de bus uit. Het is maar goed dat er een automatische schuifdeur inzit want anders was de bus nu uit elkaar gevallen door de klap die ik de deur dan had meegegeven. Ik loop het strand op en ga ergens verstopt in de duinen zitten. Ik zit er al een tijdje, er blijven maar tranen over mijn wangen stromen. Totdat er iets om mijn schouder gelegd word, een arm. 'Mooi is het vanaf hier hè?' Hoor ik Zayns zachte stem zeggen. Ik knik voorzichtig mijn hoofd. 'Maaar, waarom is dit leuke meisje zo aan het huilen?' Vraagt hij voorzichtig. 'Zo kun je echt niet van het uitzicht genieten met al die tranen in je ogen.' Ik grinnik even kort om zijn opmerking. 'Ik ben uit de band gekukeld.' Zeg ik. Troostend slaat Zayn een arm om me heen. 'Ach, het leven heeft diepte punten, maar geloof me, je kunt ook zingen zonder hun!' Probeert Zayn me de moed in te spreken. Ik geef hem een knuffel. Zayn begint zachtjes een liedje te zingen. Hij is de enige die dat tot nu toe gedaan heeft om mij rustig te krijgen. Als ik iets rustiger ben begin ik mee te zingen. We vormen samen een goed duo. Ik lach om de expres vals gezongen noten van Zayn. Ik begin ook maar mee te doen, als we uitgelachen zijn komen onze gezichten dichter bij, onze gezichten zijn nog maar een paar centimeters van elkaar verwijderd. Ik doe mijn ogen dicht en voel niet veel later zijn lippen op de mijne. We worden onderbroken door een flits, hoe weten ze ons toch weer telkens te vinden. Chagrijnig kijk ik de papz aan. Snel lopen ze weg. Ik kijk Zayn aan, 'Srry, ik ga, ik heb echt honger.' Vertel ik hem en geef hem nog een knuffel. Door het zand sloffend loop ik naar mijn busje, piekerend over dat de foto's morgen wel overal in het nieuws zal zijn. Ik open de deur van mijn busje en loop naar binnen. Ik plof neer op mijn bed, nu heb ik morgen dus ook geen concerten meer dus kan ik net zo goed naar huis terug. Ik kleed me om en spring letterlijk mijn bed in. 

Vandaag ga ik mijn Jorisje weer zien, Mijn papaatje, Mijn mamaatje en alles in Nederland weer. Ik stap me bed uit, doe een rode panterprint broek aan met een zwart shirtje en loop naar de bus van de jongens. Liam doet de deur voor me open en ik loop naar binnen. 'Ik ga terug naar Nederland, ik maak de tour niet af, want ik ben bandloos geworden.' Ik geef iedereen een knuffel en loop terug naar mijn bus. Ik stel de tomtom in en rijd naar huis.