I Love You {A Dutch One Direction Story} [Completed]

Hoofdstuk 5.

Hoofstuk 5

Een gitaarspel en geschreeuw dat het gezang van jongens moet voorstellen, klinkt door de kamer, mijn slaapkamer. Geïrriteerd draai ik me om in mijn bed en hou mijn ogen stijf dicht gedrukt.
Als ik nu mijn ogen open doe, voelt dat als een overwinning voor de jongens en dat is wel het laatste wat ik nu wil sinds ze het in hun hoofden hebben gehaald om mij wakker te maken.
Iemand veegt met iets zachts onder mijn neus langs waardoor een nies zich ontwikkelt. Ik trek mijn gezicht tot een frons en draai me dan met een zucht om. Met mijn neus in het kussen gedrukt in de hoop de nies te onderdrukken, luister ik naar het gezang van Liam, Niall, Harry en Louis. Zayn is er niet, hij ligt waarschijnlijk nog in bed en groot gelijk heeft hij.
De drang om te niezen is inmiddels weer over, maar de kramp in mijn schouder zorgt ervoor dat ik er naar verlang om me om te draaien, maar dan word ik weer het slachtoffer van de vier jongens die me veel te graag wakker willen hebben.
Nadat Louis een paar keer in mijn buik heeft staan stampen iedere keer als ik voorzichtig door mijn wimpers heen keek en Liam en Harry mijn oogleden van elkaar af trokken, geef ik het op en ga rechtop in het bed zitten. "Echt ongelooflijk bedankt, echt ik waardeer het zo." Mompel ik sarcastisch terwijl ik me weer achter over laat vallen. Mijn hoofd belandt op een lichaam, het ontblote lichaam van Harry om heel precies te zijn. Ik veer gelijk weer omhoog, maar Harry houdt me tegen en legt zijn armen om me heen. "Je kunt nog niet ontsnappen, we zijn nog niet klaar met zingen." Wanhopig stuur ik een blik naar Liam, hij kijkt me even hopeloos aan en zingt dan schreeuwerig verder. Hij heeft het vast opgegeven om Harry en Zayn bij me weg te houden.
Zodra Niall eindelijk klaar is met zijn gitaarspel, Liam en Harry met het gezang en Louis eindelijk klaar is met het gespring op mijn bed, vertrekken we naar Zayn.
Ondanks de medelijden die ik voel voor Zayn, spring ik toch samen met Louis op Zayns bed.
Met veel gevloek wordt Zayn ook wakker en gaat rechtop zitten.
"Tenzij ik nu ontbijt op bed krijg, schiet ik een van jullie neer." Zegt hij chagrijnig met een lage ochtendstem. "Behalve jou natuurlijk, ik zou jou niet neer kunnen schieten." Zegt Zayn terwijl hij me een onbeschaamde knipoog geeft.
Ongemakkelijk draai ik me van de jongens weg en kijk naar de grond, het schaamrood staat me al op de wangen.
Liam slaat een zucht, komt naast me staan en slaat zijn armen om me heen. "Zayn, niet doen." Mompelt hij met een lagere stem dan normaal en loopt dan met mij in zijn armen, weg naar beneden.
Niet veel later zitten we me de jongens aan tafel, zelfs Zayn is gekomen. Op tafel staat een groot Engels ontbijt, allemaal zelf gemaakt door Liam en Harry.
"Dus.. Wat gaan jullie doen vandaag?" Vraag ik terwijl ik de jongens één voor één aan kijk. "Om elf uur hebben we een interview bij een radiostation of iets dergelijks dat live wordt uitgezonden en dan zijn we om twee uur weer terug." Zegt Harry met zijn bekende, schorre ochtendstem waar vele tienermeiden een moord voor zouden willen doen om die te mogen horen. "We kunnen je daarna Londen wel laten zien, als je dat leuk vindt." Vult Zayn aan. Enthousiast knik ik mijn hoofd en stel voor om op te ruimen zodra ze weg zijn zodat we gelijk weg kunnen zodra ze terug zijn van het interview. Iedereen stemt in met het plan en gaat dan weer naar boven om zich voor te bereiden. Ik doe hetzelfde en stap onder de douche. Ik zeep me in met zeep van Lush dat naar zuurstokjes ruikt en ik doe mijn haar met een shampooblokje.

"Leuke joggingbroek, hij komt me erg bekend voor." Zegt Zayn zodra ik uit mijn slaapkamer stap. "Wat deed jouw joggingbroek ik mijn badkamer?" Vraag ik terwijl ik hem een genept vuil glimlachje schenk. "Liam zei dat jij een vriendje zoekt die jou zijn sweaters en joggingbroeken geeft, dus ik dacht: 'Laat ik maar alvast een joggingbroek neer leggen.'" Glimlacht Zayn. Lachend geef ik hem een zachte klap tegen zijn hoofd en knoop dan de bandana die ik al die tijd vast had, om mijn hoofd.
"Leuk geprobeerd Zayn, leuk geprobeerd." Lach ik terwijl ik van hem weg loop naar beneden. Niall, Louis, Liam en Harry staan al voor de deur op Zayn te wachten.
"Succes, knappe broer." Lach ik tegen zijn borst zodra Liam me in een knuffel heeft getrokken.
Ondanks alle interviews die Liam al eerder heeft gehad, blijft hij nerveus voor interviews. Bij de meeste interviews vragen ze dezelfde vragen, dus moet je steeds het zelfde antwoorden als wat je de vorige keer zei, maar er zijn ook interviews waarbij ze vragen stellen waarop de jongens niet weten wat ze moeten antwoorden omdat sommige dingen niet gezegd mogen worden van het management.
"Komt goed, jij veel plezier met het opruimen en schoonmaken." Lacht Liam en daarna trekt Niall me uit de knuffel met mijn broer. "We moeten gaan Nicola, het interview is vanaf elf uur te volgen op Channel Three." Zegt Niall gehaast voordat hij de deur uit rent en de andere vier jongens met zich mee sleurt.
Lachend zwaai ik de jongens na en loop daarna naar binnen en zet de televisie alvast aan. Het radiostation waar ze zo moeten zijn, is al in beeld, maar het duurt nog een halfuurtje tot ze op tv komen.
De borden en glazen zet ik in de vaatwasser, de pannen worden af gewassen en de lege drinkpakken vinden hun weg naar de grijze container. Vervolgens laat ik een emmer vol lopen en speur alle kasten langs op zoek naar een dweil. Mijn Justin Bieber-stem heeft me namelijk verteld te dweilen, zo gezegd zo gedaan. Zodra ik eindelijk een dweil heb gevonden die ook nog eens bruikbaar is, is het twee voor elf uur.
Snel gooi ik nog wat speciale zeep voor de tegels in de emmer en loop dan naar de woonkamer. Op de tv worden de vijf jongens al omgeroepen. Vol energie komen ze de zaal in gerend en gaan ieder op een stoel of bank zitten. Enthousiast zwaaien ze naar het publiek en de camera's.
Trots kijk ik hoe de jongens de vragen antwoorden. Het zijn de standaardvragen, hoe het met ze gaat, of ze een opkomend album hebben staan, of ze binnenkort nog iets gaan doen voor een belangrijk event en of ze ook een relatie hebben. Alleen Louis heeft een vriendin, Zayn en Harry hebben iemand op het oog en Liam en Niall zijn gewoon single.
Na nog een paar vragen, geven ze nog een klein optredentje dat niet te volgen is op tv. Ik zet de televisie uit, sluit mijn iPod aan en klik op de playlist met het nieuwe album van One Direction die nog niet uitgebracht is. Liam heeft het me gegeven met de mededeling dat ik het moest beluisteren en oordelen wat ik ervan vind.
Na een kleine driekwartier heb ik de meeste kamers beneden gedweild.
"Hey, hey, hey!" Klinkt het beneden. "Oh my god, sinds wanneer woont Taylor Swift hier?" Gil ik enthousiast. "Kijk uit, de vloer is nog nat." Waarschuw ik de vijf jongens en loop dan voorzichtig naar ze toe.
"Serieus Nicola, Taylor Swift?" Vraagt Niall me. "Ja, van dat nummer Shake It Off, je zei op precies dezelfde manier "Hey, hey, hey" als in haar nummer." Niall schudt lachend zijn hoofd en kijkt me ongelovig aan.
"Hoe vond je het interview, je hebt toch gekeken?" Vraagt Niall enthousiast. Ik knik mijn hoofd en vertel hem dat ik het een leuk interview vond.
"Dus, wie zijn de gelukkigen?" Vraag ik met een knipoog aan Zayn en Harry. Ze kijken me ongemakkelijk aan en staren dan blozend naar de vloer. Niall, Liam en Louis beginnen te lachen en lopen fluitend naar de woonkamer. Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk dan naar de twee jongens die nog voor mij staan. Met rode wangen nemen ze mij, vooral mijn lichaam, in hun op.
"Ze heeft mooie blauwe ogen en heel mooi haar." Zegt Zayn terwijl hij mijn gezicht scant. "En ze is compleet onbereikbaar door haar broer." Vult Harry nerveus aan en rent dan letterlijk met Zayn weg naar waarschijnlijk de woonkamer.
Verbaasd kijk ik ze na en loop dan naar mijn slaapkamer. Daar kleed ik me om, een soort harnasachtig topje, een zwarte jeans en een leren jasje en doe mijn haar en make-up.
Achterop zittend bij Liam, rijden we op scooters door Londen. Zelf ben ik niet echt van de scooters, ze zijn lelijk en hebben geen mooi geluid. Helaas is Londen, volgens de jongens, te groot om te lopen dus zijn we daarom maar met de scooters, helaas. 

ﬞ ᴥ ﬞ