ZAWGYI
" အဲ့ဒီေတာ့ သားငယ္ Tae Hyungက သမက္Jeon
ကို စိတ္ဆိုးၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းလာခဲ့တယ္ေပါ့ "
ဧည့္ခန္းထဲရွိ ေဖေဖ့စကားသံအဆံုး Tae Hyung
က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးသာထိုင္ေနမိရင္း ေခါင္းကိုငံု႔လိုက္ေတာ့သည္။
ေဘးနားက Jeon Jung Kookဆိုသည့္ လူႀကီးက
ေတာ့ ေဖေဖ့စကားကိုေထာက္ခံရင္း ေခါင္းညိမ့္ျပလို႔ေနတယ္။
"Tae Hyung!"
"ဗ်ာ.."
ေဖေဖ့ေခၚသံေၾကာင့္ ေခါင္းအျမန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
"သမက္ Jeonစကားကို နားေထာင္ပါေတာ့ သားရယ္
အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးအထိ ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လူၾကားလို႔လည္း
မေကာင္း.. "
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အျပစ္ေတြအားလံုးက သူ႔ဆီမွာခ်ည္း..။
ဆက္ေျပာေနသည့္ ေဖေဖ့စကားေတြကိုနားမေထာင္ခ်င္
ေတာ့တာေၾကာင့္ ေဘးနားကလူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
ေဖေဖ့ စကားေျပာေနတာကိုနားေထာင္ေလ ဟူသည့္အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ ။
အျမင္ကပ္စရာေကာင္းတာေၾကာင့္ မ်က္ေစာင္းကိုပိတ္ထိုးပစ္
ရင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုသာဆူထားမိေတာ့သည္ ။
မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျပာခံရၿပီးတဲ့အဆံုး ...
"သမက္ Jeonက သားေလးရဲ႕ကားေသာ့ကို သိမ္းထား
ေပးလို႔ ရမလား..ဒါမွ ေနာက္ဆိုအျပင္မထြက္နိုင္ေတာ့
ေအာင္ေလ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
"Tae Hyung သားရဲ႕ကားေသာ့ဘယ္မွာလဲ
သမက္Jeonဆီမွာအပ္ထားလိုက္ေတာ့ "
ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ကားေသာ့ကို မနည္း
ႏႈိက္ယူကာ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးျဖင့္ ထိုလူ႔လက္ထဲသို႔
ထိုးေပးလိုက္ေတာ့သည္ ။
"ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့သားကို ဆံုးမေပး
ပါဦး သမက္Jeonကိုပဲအားကိုးစရာကရွိေတာ့.."
သမက္ Jeon..သမက္Jeon ဆိုတာႀကီးပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ
ၾကားေနရတာ အဆင္မေျပေတာ့ စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ပဲ
ဧည့္ခန္းထဲကေန ၿခံျပင္ကိုအျမန္ထြက္လာခဲ့မိေတာ့သည္ ။
