ZAWGYI
"Jeon Jung Kook!!
ခင္ဗ်ားနဲ႔ျမန္ျမန္ကြာရွင္းခ်င္တယ္ "
ဒီထက္ပုိၿပီး မခံစားနိုင္ေတာ့ ၊စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့
ထိုစကားကိုသာ ေအာ္ဟစ္ၿပီးေျပာဆိုပစ္လိုက္
ေတာ့သည္ ။ ထိုအခါမွ ထစ္ခနဲ မ်က္နွာပ်က္သြားတဲ့
Jeon Jung Kookနဲ႔ အနားတစ္၀ိုက္မွာရွိေနတဲ့
အေစခံေတြကပါ ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုၾကားၿပီး
ထိတ္လန္႔သြားၾကဟန္။
မတတ္နိုင္ဘူး အခုေတာ့ထိုလူနဲ႔ ကြာရွင္းခ်င္တာ
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဆႏၵတစ္ခုပဲ ။ဒီလိုထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြၾကား
ကေန ျမန္ျမန္ေလး လြတ္ေျမာက္သြားခ်င္ၿပီ ။
ထိုလူ႔မ်က္နွာကိုလည္းထပ္ၿပီးမျမင္ခ်င္ေတာ့တာမို႔
ေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ႔အိမ္အေပၚထပ္ကိုေျပးတက္လာရင္း
အိပ္ခန္းထဲေရာက္မွ တံခါးကို ဒုန္းခနဲ အသံက်ယ္က်ယ္
ျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ထိုအခါမွ
ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့ေသာ မ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္
အိပ္ယာအထက္ မ်က္နွာအပ္ရင္းငိုေႂကြးမိျပန္သည္။
အရင္ကထင္ခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္သာဒီလိုေတြလုပ္ရင္
အဲ့လူစိတ္ပ်က္ၿပီး ေနာက္ဆုတ္သြားမလားေပါ့ ။
အခုေတာ့ ထင္သလိုမဟုတ္တဲ့အျပင္ အတင္းအၾကပ္
ကို ခ်ဳပ္ေနွာင္ထားေတာ့တာပဲ ။သူအဲ့လိုေတြလုပ္ရေအာင္
ကြၽန္ေတာ္က ကေလးလား? တစ္ခါတစ္ေလဆို
သည္းခံလို႔ရရင္ရမယ္ အခုလိုေန႔တိုင္းႀကီးက်ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္စိတ္မဆင္းရဲဘဲေနမလား ဟမ္။
"ကေလးမွာ ဘာစိတ္ညစ္စရာရွိလဲ
ကိုယ့္ကိုေျပာ..ခုနကလိုစကားမ်ိဳးေတာ့မေျပာသင့္ဘူး"
ကြၽီခနဲပြင့္လာတဲ့တံခါးနဲ႔အတူ ထိုလူႀကီးဆီက
ထြက္လာတဲ့စကားသံ ။
ဘာစိတ္ညစ္စရာရွိလဲတဲ့ ခင္ဗ်ားမို႔ေမးရက္တယ္..
ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အခ်ဳပ္ခန္းထဲ တစ္ည
အိပ္လာရတာလို႔ေျဖရင္ ရွက္စရာမ်ားေကာင္းသြား
လိမ့္မလား။
