ေရွာင္းက်န႔္မွာ အားလပ္ရက္ ၇ ရက္က်န္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိတ္ရက္မွာ အခ်ိန္ပိုဆင္းထားတဲ့အတြက္ အစားရတဲ့ အပို ပိတ္ရက္ေတြပါ ရွိတယ္။ သူဟာ အဲ့ရက္ေတြ အကုန္လုံးကို တခါတည္း သုံးပစ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ခြင့္ေတာင္းတဲ့ Email ပို႔ေနခ်ိန္ဟာ ေရွာင္လ်ိဳ႕ အနားမွာ လာရပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ ကြန္ျပဴတာ screen ကို တခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္သြားမွာလဲလို႔ ေမးလာတယ္။
"Las Vegas ကို"
ေရွာင္းက်န႔္က စာရိုက္ေနရင္း ျပန္ေျဖလိုက္တာျဖစ္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ စာပို႔ရမယ့္သူကို ေသခ်ာျပန္စစ္ေနလိုက္တယ္။
"အိုး အဲ့ေလာက္ အေဝးႀကီးကို တစ္ေယာက္တည္းလား? အမ်ိဳးေတြနဲ႕လား?"
ေရွာင္လ်ိဳ႕က မ်က္ခုံးပင့္ရင္း ၿပဳံးလို႔ ေမးလာတာျဖစ္တယ္။
ေရွာင္းက်န႔္က ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ေခါင္းကို လွည့္လို႔ ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ သူ႕အၿပဳံးမွာ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႕မို႔ ေရွာင္လ်ိဳ႕က တန္းနားလည္သြားတယ္။
"ေနာက္တစ္ခါ ပြဲေတြက်ရင္ ေခၚလာခဲ့ေလ မင္းအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္"
စာရိုက္ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕လက္ေတြ ရပ္သြားတယ္။ ၿပီးမွ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"အင္းပါ ငါတို႔ အားရင္ေပါ့"
အင္းေပါ့။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္ မထားဘူးေပါ့။
သူ႕အေနနဲ႕ ဒီအေၾကာင္းကို ေတြးမထားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ ပတ္သက္မႈမွာ ပတ္ဝန္းက်င္က ဘယ္လိုပဲ ပြင့္လင္းလာပါၿပီ၊ နားလည္လာပါၿပီေျပာေျပာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္နဲ႕ေတာ့ ထိပ္တိုက္တိုးနိုင္ေသးတာမလား။ ဘယ္လိုကမၻာ့အျမင္လဲဆိုရင္ တဖက္တည္းကိုပဲ မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ ေက်ာက္တုံးတစ္ခုထဲ တည္ေဆာက္ထားသလိုအျမင္မ်ိဳး။ ဘယ္လိုမွ လက္ခံမေပးနိုင္တဲ့လူမ်ိဳး။
ČTEŠ
မင်းရဲ့အလိုတော်အတိုင်း (As Your Wish) ||Completed||
Fanfikceမာလ်ဘိုရို။ ဖြူတယ်။ နီကိုတင်း ပြင်းတယ်။ ပြီးတော့ လောင်ကျွမ်းတာလည်း မြန်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကတော့ စွဲစွဲလမ်းလမ်း နှစ်ခြိုက်နေတုန်းပဲ။ မာလ္ဘိုရို။ ျဖဴတယ္။ နီကိုတင္း ျပင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလာင္ကြၽမ္းတာလည္း ျမန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကေတ...