Elizabeth Bell Black

Huzurlu Omuz

Ertesi gün Hermione ile erkekler yatahanesine ses bombası gönderdik patladığı anda Ron un çığlıkları duyulmaya başladı biz de odaya girip süpriz diye bağırdık o sırada Harry bizde yastık fırlattı ve aramızda bir yastık savaşı başladı çok eğlenmiştik
-Eğer gitmezsek kahvaltı edemiycez hadi ortak salona gidelim dedik ve o sırada ben Slytherin kısmına onlar Gryffindor kısmına ilerledi o sırada Pan bana dönüp
-Slytherin misin Gryffindor musun belli değil
-Pan ben hep böyleyim tam ortada her zamanda öyleydim öyle  de olucam diyip yemeğe döndüm derslerden  kütüphaneye gidecektim ama  bir öğrenci bana dönüp
-Profesör Mcgonnagall seni çağırdı
-Nerdeymiş
-Ofisinde seni bekliyor
-Tamam teşekkürler diyip hızlıca Minerva nın ofisine doğru gitmeye başladım acaba nolmustu merak ediyordum odaya geldiğimde
-Bayan Black de geldi dedi Harry ve Ron da buradaydı
"Size göstermem gereken birsey var" diyip bizi hastane kanadına götürdü orada gördüğümüz şey Hermione nin donmuş bir vaziyette yattığını gördük hemen yanına koştum
-Kütüphane yakınlarında bulundu taşlaşmış
-Nasıl oldu diye sordum
-Bilmiyoruz
-Nasıl bilmiyorsunuz diye haykırmaya başladım ve sonunda sinirden ağlamaya başladım Hermione ye bişey olucak diye korkmuştum o benim en yakın arkadaşlarımdan biriydi ona çok değer veriyorum ağlamaya başladığımda Harry yanıma gelip bana sarılmıştı yanındayım diyodu sadece ikimizin duyduğuna emindim
-Ben burdayım yanındayım geçti Bell diyip sırtımı sıvazlıyodu beni sakinlestirmişti kokusu yumuşak sesi bunu yapmaya yeterdi zaten bana sanki zaman durmuş gibi gelmişti ama tahminen 5 dakikada yaşanmıştı bu olayların  hepsi ta,amien sakinleştiğimi hissettigimde Minerva ya dönüp
-Dedemle görüşmek istiyorum müsait mi?
-Evet beni takip et dedi Harry e kısık sesle teşekkür ettikten sonra  dedemin odasına vardık o sırada Minerva bir bahane uydurup gitti yalnız kalmıştık ona dönüp
-Neden oluyor bunlar Kim oluyor Nasıl oluyo bişey şöyle dede
-Bilmiyorum Bell bilmiyorum
-Sen çağının en güçlü büyücüsüsün nasıl anlamazsın
Sen bu okulun müdürüsün herkes sana güveniyor en çok da ben
Ama sen bişey yapmıyorsun aksine çok rahatsız dede neden?
-Olayı kavramadan hareket etmek kötü sonuçlar doğurabilir sen de biliyorsun biraz sakinleşmelisin Bell dediğinde fazla bağırdığımı anlayıp
-Özür dilerim sadece Hermione yi öyle görmek fazla canımı sıktı
-Biliyorum Bell kolay değil ama çözücez birlikte dedi ve bana sarıldı bana huzur veren sarılmalarımızdan biriydi rahatlamıştım dedemin odasından çıktıktan sonra Gryffindor ortak salonuna gittim çünkü bugun oranın bana benim onlara ihtiyacım vardı
Geldiğimde akşam yemeği zaten geçmişti bir iki şey atıştırdığım
İçin aç değildim içeri geçip etrafı izlediğimde şöminenin karşısında oturan Harry duruyordu yanına gittim üzgündü
-İyi misin Bell
-Yani ne kadar olunabilir o kadar senin de pek iyi olduğun söylenmez doğrusu
-Haklısın dediğinde içime bir cesaret gelmişti ben de yanına oturup kafamı omuzuna yasladım bu kadar huzurlu olacağını düşünmemiştim o kadar yorgun ve huzurluydum ki omuzunda uyuya kaldım.....

"Sevgili okurlarım istemiş bell×harry sahnesi ben de yapayım dedim 450 olduk baya mutluyum bide vote ve yorumlar artsa yazarınız çok mutlu olur Seviliyosunuz işte bölüm sorusu"

Bu bölümde yaptığım Bell-Harry ilişkisi nasıldı beğendiniz mi?