Hayallerimden biri gerçekleşmişti hep babamın yanında özgürce bulunabilirdim Okulda benim hakkımda konuşup sabrımı zorlayan herkes benden sırayla özür diliyordu en başta da Gryffindor evi tanımadığım insanlar bile bu durumdan memnundu Slytherınler zafer kazanmış edasıyla yürüyordu bu akşam yine Gryffındor ortak salonundaydım tam gidecekken bir öğrenci yanıma geldi Profesör Lupın seni çağırıyor dedi bende odasına doğru yol aldım
Remus un odasına girdiğimde beni en sıcak gülümsemeyle karşıladı
-Hoşgeldin Bell seni buraya neden çağırdığımı merak ediyosundur ben buraya senden özür dilemeye geldim
-Neden profesör
-Bak ben senin vaftiz babanım ama buna dair hiçbir şey yapmadım yapamadım neden diye sorucaksın babana benziyordun annenin en iyi özelliklerini almıştın sende onları görüyodum canımı yakıyodu en yakın arkadaşlarımın kopyasıyla konuşmak gerçekten çok zordu gerçekten çok zordu dediğinde ona sarıldım bunları söyleyebilmen bile benim için çok önemliydi dedim ve sarıldım sen benim vaftiz babamsın bunu hiçbir şey değiştiremez
İlk defa onun vaftiz babam olduğunu hissetmiştim ve bu çok önemliydi bir süre kadar onunla kaldıktan sonra üzerimi değiştirip cübbemden kurtulup rahat bir şeyler giyip Gryffındor ortak salonuna gittim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kolye dışında kombini bu"
Geldiğimde ortak salonda yalnızca Harry vardı pff diye geçirdim içinden yanına gidip
-Herm ve diğerleri nerde Potter dedim umursamaz bir tavırla
-Onlar burada değil dedi
-Onu görebiliyorum neredeler dedim
-Bell konuşabilir miyiz
-Hayır Potter ve adımı ağzına almaya cürret etme
-Bell lütfen böyle yapma lütfen
-Neden Potter yanılmıyorsam bunlar senin sözlerindi noldu alındın mı
-Bak gerçekten kendimi aptal gibi hissediyorum
-Öylesin zaten
-Özür dilerim istersen beni affetme benden nefret et ama yaptıklarımın her zerresinden pişmanım her seferinde özür dilemek istedim ama bunu yapamayacak kadar korkaktım dediğim gibi özür dilerim dedi ve tam arkasını dönüp gidecekken onu kolundan tutup kendime döndürüp sarıldım
-Seni affediyorum aptal kafa dedim ve gülüştük o sırada tanıdığımız herkes alkış tuttu işte şimdi her şey daha iyi olmuştu eskisi gibi açıkcası genel olarak mutluyduk her şey yolundaydı sabaha kadar konuşup deli gibi sohbet etmiştik artık Harry e rahat rahat sataşabilirdim ve sataşmıştımda
Bir yıl daha bitmişti günlerden Pazartesiydi dedemle babama gidiyorduk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
