07.01.2021 - 21.39
Her ümidin sonu hüsrandır.
Ve bunu en iyi benim bilmeme rağmen aynı tuzağa düşmem inanılır gibi değil.
Nedenini bilmiyorum,
Ama bu sefer çok kısa sürdü,
Uzun zamandır anlatılan birini sevmişim.
Hala da seviyorum.
Ama sevmek tek başına asla yetmez, kimseye.
Güvenmek gerekir.
Saygı gerekir.
Güvendiğini söyleyip güvenmemeyi sevgiyle tolere edemem.
Ne benim buna gücüm yeter,
Ne de bunun için mecalim var.
Sadece onun istediği kadar hayatında bulunabilirim.
Ve sanırım bu son buluyor.
Uzaktan sevmek sevginin en güzeli belki de.
Kırmadan, dökmeden, incitmeden.
Kırılmadan, yaralanmadan, incinmeden.
Hayatında beni istemeyen birini zorlayamam.
Zorlasam da bir işe yaramaz zaten.
Kendimi yorarım.
Sanki hiç değilmişim gibi daha da yüzsüzleşirim.
Ve rahatsız ederim onu.
Bunu istemiyorum.
Sadece sessizce kaybolmak düşüyor bana.
Sessizce.
Ölüm sessizliğiyle.
NOT: Umarım yarına sağ çıkamam :) ♥️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
| benden hayatımı çaldılar |
Short Story'kimseye fısıldayamadıklarım içimde haykırdıklarım' -ben yazarken ne düşünmüş olursam olayım, sen okurken bütün hayatının gözlerinin önünden geçtiğini göreceksin.
