30.11.2020
Kendime verdiğim sözler, aldığım derslerden sonra bile hala birilerinin beni olduğum gibi sevmesini bekliyorum.
Acınası ama gerçek.
En yakınlarının dahi düşünmediği, düşünmeyi geçtim acımadığı biri olarak başka herhangi birinin benim için endişelenme zaten mantıklı değil.
Yeter dediğim her andan sonra tekrardan umut etmişim meğer, hem de her seferinde, pes etmeden.
Ve aynı istikrarla yere çakılmışım.
Çektiğim acıları umursamadan sayamadığım kadar çok kez yapmışım bunu.
Artık istemiyorum.
Hiçbir şey istemiyorum.
Sevmek, sevilmek, gülmek, ağlamak, şaşırmak, endişelenmek ve hatta yaşamak...
Sadece ölmek istiyorum, en kısa zamanda hayırlısıyla.
Allahım duyuyorsun sesimi, kabul et duamı nolursun.
Yorgunluk beni esir aldı, pes edeli de çok olmuştu ve yürüyen bir cesettim zaten.
Artık o cesedi yürüyemeyecek hale getirerek mezara koymanın vakti gelmedi mi Allahım, nolursun..
NOT: Umarım yarına sağ çıkamam :) ♥️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
| benden hayatımı çaldılar |
Short Story'kimseye fısıldayamadıklarım içimde haykırdıklarım' -ben yazarken ne düşünmüş olursam olayım, sen okurken bütün hayatının gözlerinin önünden geçtiğini göreceksin.
