Stars in the sky

05: Flashback

Elisse

Naglalakad kami ngayon ni Kaesha papunta sa cafeteria ng France. Magkasama na kami lagi ngayon. Gusto niya raw akong maging kaibigan sabi niya.

Hindi naman ako masama para tanggihan siya. Tutal, i want to be friends with her too. Gusto ko rin naman nagkakaibigan kahit pa-paano.

"Bessy! Ano gusto mo? Treat ko bilis!"Pumapalpak niyang sabi habang tumatalon pa.

"A-Ah, kakahiya naman. H'wag na ako na lang ang bibili ng pagkain ko." Nakangiti kong sambit. Bahagya siyang ngumuso.

"Sige ka magtatampo ako niyan!". Nakangusong usal niya. Napabuntong hininga ako at tska ngumiti ng pilit. "Sige na nga!"

At tska kami humanap nang mauupuan. "Doon tayo!". Turo niya sa para sa dalawa lamang na tao. Ngumiti ako at tska sumunod sa kaniya.

Umupo ako sa upuan at tska siya naman ay inilapag ang kaniyang gamit sa upuan at patakbong pumila. Siya na raw o-order sabi niya, eh. Masaya pa lang magkakaibigan.

Magmula kasi n'ong bata ako, Wmwala akong kaibigan, eh. Walang kumakausap at kumakaibigan sa 'kin kasi anak raw ako ng rapist.

Tanda ko pa n'on, kung paano ako laiitin ng mga kapit-bahay, dahil bunga lang daw ako ng pagkakamali at kababuyan.

Flashback

"Andiyan na 'yong bata'ng, anak ng rapist!". Rinig kong sigawan ng amin'g mga kapit-bahay. Hinayaan ko na lamang sila.

Lagi ko na kasing narinig 'yon sa kanila, eh.

Hindi ba sila nagsasawa ka-tatawag sa 'kin ng ganiyan? Bakit ba kailangan pa nila manghimasok ng may buhay ng may buhay?

Pinapaki-alam'an ko ba ang buhay nila? Hindi naman hindi ba? Pero bakit ganiyan sila? And wait,

Wala din akong pake sa buhay nila.

Buhay nila 'yon, e. "Hoy, ikaw bata!". Sigaw ng isang babae sa 'kin. Kapit-bahay namin siya at mukhang mga nasa 34 years old.

Bigla niya ako'ng binato ng basura. "Itapon mo nga 'yan!". Turo niya sa mga basura. Tumaas ang kilay ko. "Why would I? That's your trash, not mine. You have your own hands and feet to put that trash of yours to the trashcan or kahit saan man na tapunan.". inis kong sabi.

"Anong sabi mo? Eh, bunga ka lang naman ng kababuyan at kahalayan, e! Bunga ka lang ng pagkakamali!". Sigaw niya at bahagya pang tinulak ang aking noo gamit ang kaniyang dalawang daliri.

I froze. My tears went start falling. Bakit ganoon? Bakit sila ganiyan?! Anong ginagawa ko sa kanila?

"B-Bakit?..".

End of Flashback

"Sistah, why are you crying?". Nabalik ako sa reyalidad matapos ako tawagin ni Kaesha. Agad kong pinunasan ang luha ko.

Umiiyak pala ako?

"W-Wala, tara kain na tayo." Aya ko, ngumiti lang siya at tumango.