AYZA

Bitti

Değmez! Bu hayat yaşamaya değmez artık.
Neden yaşayayım ki? Neyim var ki artık bu hayatta? Tutunabileceğim kimim var?
Yok işte!
Bu hayatta seni her konuda dinleyen, her zaman yanında olan, sana akıl veren, seni sonsuz bir sevgi,merhamet ve şefkatle seven bir annen; seni her zaman koruyup kollayan, seni her zaman saf bir sevgiyle seven bir baban; canından bir parça olan, en değerlilerin olan kardeşlerin yoksa değer mi bu hayat yaşamaya?
Değ-mez! Bu hayat yaşamaya değmez.

İşte bu yüzden oturduğum banktan bir hışımla ayağa kalktım. Deniz kenarına gidip kollarımı iki yana açtım sanki denizle sarılmak ister gibi.
Hem ağlıyor ve üzülüyordum, hem de bu dünyadan, bu hayattan kurtulup aileme kavuşacağım için seviniyordum.
Oysa ki ne çok severdim bu hayatı doya doya yaşamayı, ne çok isterdim bu dünyanın her köşesini bucak bucak gezmeyi. Ama olmadı hayat benden yavaş yavaş herşeyimi aldı. Önce annemi ve kardeşlerimi sonra evimi ve babamı aldı. Hayat elimde olan herşeyi aldı. Canım hariç! Onu da şimdi kendi ellerimle kendim vereceğim bu hayata.

Öyle bir durumdayım ki şimdi beynim durmuş gibi. Hiçbir şekilde hiç birşeyi algılamıyorum.
Şu an sadece şu ucsuz bucaksız denize atlayıp aileme kavuşmak istiyorum. Son kez belki de gökyüzüne baktım, derin bir nefes aldım ve attım kendimi bana özgürlüğü simgeleyen denize.

Denizin derinliklerine doğru çekilirken su gitgide koyulaşıyor ve annem annem beliriyor karşımda;
-Yapma, yapma kızım! diyerek kafasını sağa sola sallıyor ama ben dinlemiyorum annemi belki de hayatımda ilk defa ve kendimi kurtarmak için hiçbir hamlede bulunmayıp çekiliyorum denizin en dip köşelerine!

Çok da bişey söyleyip sizi sıkmak istemem tabi ki!( Noktalama işaretlerinden en çok ünlemi seviyorum da!)
Neyse bu hikayeye yeni başladım hatta ilk deneyimim ve ben bu yolda ilerlemek istiyorum farklı hikayeler yazıp farklı dünyalara dahil olmak istiyorum.Siz de benimle birlikte bu dünyalara dahil olur musunuz?🦄🌈💫