Favorite Girl||NJ FF||

~38~

Previously

Sj:Παιδιά...Θέλω να μιλήσουμε...

'Έχω ένα κακό προαίσθημα γι αυτό...'

_________________________________

Authors POV

Y/n: Με τι έχει να κάνει?
Ρώτησε αφήνοντας το πιρούνι μου στο τραπέζι.

Μ: Μιας και που είμαστε όλοι μαζί εδώ μαζεμένοι,σαν οικογένεια,έχουμε να μιλήσουμε για αρκετά πράγματα. 
Είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο η μητέρα της.

Η y/n κοίταξε το νέο ζευγάρι μπροστά της προσπαθώντας να καταλάβει τι γίνεται αλλά εκείνοι, αδιάφορα, έριχναν το βλέμμα τους οπουδήποτε αλλού εκτός από την κοπέλα που το βλέμμα της, πλέον,είχε καρφωθεί στην κοπέλα κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμα πιο βαριά. Έριξε το βλέμμα της για λίγο στο αγόρι της και σύντομα πατέρα του μωρού που κουβαλούσε στην κοιλιά της αλλά κι εκείνος φαινόταν να την αγνοεί.

Y/n: Τότε να μην τα κρατάμε άλλο τα παιδιά εδώ. Μπορεί να έχουν κι άλλες δουλειές να κάνουν.
Είπε η κοπέλα κοιτάζοντας ένα προς ένα τα άτομα που καθόντουσαν μαζί της στο τραπέζι.

Το τελευταίο άτομο που κοίταξε ήταν ο Namjoon που ήδη την κοιτούσε. Τα μάτια του κρατούσαν λύπη αλλά περισσότερο άγχος. Μόνο με αυτό το βλέμμα που την κοιτούσε κατάλαβε επιτέλους πως κάτι δεν πήγαινε καλά.Κι αυτή την φορά ήταν σίγουρη.

Sj: Y/n... ξέρεις πόσο σε αγαπάω όπως και η μητέρα σου και ο Namjoon.
Ξεκίνησε ο πατέρας της.

Αν και ήταν εκείνος που ήθελε να κάνει αυτή την συζήτηση κάτι τον σταματούσε. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε.

Sj: Δεν ξέρω αν εσύ θα μας αγαπάς τόσο όσο μας αγαπούσες και με αυτό δεν εννοώ τον Namjoon γιατί εκείνος δεν είχε καμία σχέση με αυτό μέχρι πριν λίγο καιρό...
Σταμάτησε και κοίταξε την μεγάλη του κόρη πριν ρίξει μια ματιά στην μικρότερη που περίμενε απαντήσεις.

Μ:Πιστεύουμε πως είναι καιρός να το μάθεις πλέον. Δεν είσαι το μικρό μας μωράκι... Έχεις γίνει μια πανέμορφη κι έξυπνη γυναίκα και σύντομα μητέρα... με την δική σου οικογένεια...
Πρόσθεσε η μητέρα της με έτοιμα δάκρυα να κυλίσουν στα μάγουλά τις.

Το μυαλό της y/n's άρχισε να γεμίζει με τα πιο τρομακτικά σενάρια που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς αλλά το πρόσωπό της δεν έβγαζε καμία αντίδραση. Ήταν απλά ψυχρό. Ούτε που ανοιγόκλεινε τα μάτια. Τόσες σκέψεις την γέμισαν με άγχος και ήξερε πως δεν ήταν καλό για την υγεία της αλλά και για τον μικρό σπόρο που κουβαλούσε. Ο Namjoon της έπιασε απαλά το χέρι που βρισκόταν στο τραπέζι και άρχισε να το χαιδεύει για να την ηρεμίσει.