Favorite Girl||NJ FF||

~27~

Namjoon's POV

N:Πες μου...ποσό καιρό...
Είπα κοιτάζοντας τα χέρια μου.

Κ:Από το Λύκειο...
Είπε με κατεβασμένο το κεφάλι.

Ν:Γιατί...?Έναν λόγο πες μου μόνο...
Δεν μιλούσε.Το μόνο που έκανε ήταν να κοιτάει τα σκεπάσματα.

Κ:Θα σου τα εξηγήσω όλα...
Με κοίταξε γρήγορα στα μάτια και φαινόταν πόσο το έχει μετανιώσει αλλά πλέον ήταν αργά...πολυ αργα...

Ν:Ακούω λοιπόν-

*ΜΠΑΜ*

Άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Yeonjun.

Ye:ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ ΖΩΝΤΑΝΌΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!!ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ!?
Τον είχε πιάσει και τον ταρακουναγε σαν τρελός.

Δεν τον εμπόδισα...Γιατί?...του αξίζει.

Ye:Αν τολμήσεις και πειράξεις έστω και μια τρίχα από τον οποιονδήποτε....
Είπε έτοιμος να βγει απο το δωμάτιο τραβώντας το όπλο απο το τζακετ του.

Υe:Πέθανες.
Και με αυτό έφυγε.

Κ:Γιατί...γιατί σε εμένα όλα...?
Είπε βουρκομενος.

Δεν μιλούσα...περίμενα τι θα πει για όλα αυτά.

Κ:Ξέρω ότι δεν μπορείς να με καταλάβεις αλλά εχω χάσει τον ίδιο μου τον πατέρα εξαιτίας της μάνας μου!Αυτη η γυναίκα δεν αξίζει να λέγεται ούτε μανα ούτε καν άνθρωπος-

Ν:Να σου θυμίσω πως κι εσύ σκότωσες κόσμο...
Είπα ψύχρα χωρίς να τον κοιτάξω.

Ησυχία έπεσε στο δωμάτιο.Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο αέρας.

Σηκώθηκα από τη θέση μου έτοιμος να φύγω από το δωμάτιο αλλά με έπιασε απο τον καρπό και με σταμάτησε.

Γύρισα απορημένος και τον κοίταξα.

Κ:Λυπάμαι πολυ....
Είπε και τράβηξε το καλώδιο από το μηχάνημα που τον βοηθούσε να αναπνέει.

Κ:Συγνώμη...
Ήταν η τελευταία λέξη που είπε...

Έγνεψα καταφατικά πριν κλείσει τα μάτια του κι ενα δάκρυ κύλισε στο μάγουλό του.

~Time skips~

Βρισκόμουν έξω για να πάρω λίγο καθαρό αέρα μέχρι που ήρθε και κάθισε δίπλα μου ο Baekhyun.

Δεν μιλούσε κάνεις και απλά κοιτάζαμε το κενό.

Β:Λυπάμαι...
Είπε χωρίς να με κοιτάζει.

Ν:Ότι ήταν να γίνει έγινε...
Του είπα μονότονα.

Επικράτησε και πάλι ησυχία ανάμεσά μας.