Taste of You

Chapter 25

Chapter 25

"It happened when I was sixteen..."napalunok ako at nag-angat ng tingin sa magulang ko. They are both sitting in the bed, si papa nakasandal sa uluhan ng kama samantalang si mama naman ay nasa tabi nito, she is holding papa's hand while I was in front of them. Huminga ako ng malalim bago nagpatuloy na sa pagkukuwento.

"I grew up not having a lot of friends ——no actually I really don't have any friends. Maliban kay Enra at sa mga kaibigan niya. And I...tried...to fit in her group. Akala ko kasi dahil pinsan ko siya she will be automatically my bestfriend. Kaya kahit spoiled si Enra at madalas na gusto niya siya ang nasusunod sa lahat ay hinayaan ko lang. I followed everything she wants me to do. Then one day may ikinwento siya sa aking lalaki na nagugustuhan niya. She said she saw the man in the magazine. And she really want him to be her boyfriend. Simula noon palagi na niyang mukhang bibig ang pangalan ng lalaking iyon. Then one day pumunta siya sa bahay..."I paused."She's fuming mad. Ang sabi niya napahiya daw siya dahil hindi man lang siya pinansin ng lalaki sa isang party kung saan sila unang nagkita. I really don't know what to say. Kaya ang sinabi ko na lang ay madami pa namang lalaki sa mundo at makakahanap din siya ng para sakanya pero mapilit si Enra. She told me she won't give up. So I let her do whatever she want to. Nagkukuwento siya saakin at ako naman ay nakikinig sakanya. Hanggang isang araw I met a guy."tinignan ko ang reaction ni papa, seryoso ang mukha at talagang nakikinig saakin kaya hindi ko maiwasang mapalunok sa kaba.

"He's nice. He treat me right..."I met Devon accidentally. Hindi sinasadyang naiwan ako nila Enra kaya naman wala akong nagawa at napilitang magcommute. Muntik na akong maholdap at si Devon ang tumulong saakin. Pagkatapos nun naging madalas na ang pagkikita namin. Hindi ko nalaman agad na si Devon pala ang lalaking matagal ng tinutukoy ni Enra. Si Devon ang lalaking kinababaliwan ni Enra. Huli ko na iyon nalaman. Devon is already my boyfriend at may nangyare na saamin.

Nalaman kong siya ang tinutukoy ni Enra dahil sa wakas ay ipinakita na ni Enra ang litrato saakin and she never really tell his name, she just always called him 'D'.

When I found out that my boyfriend and Enra's dream boyfriend is the same nakaramdam ako ng pagkaguilty. Pero hindi ko naman magawang iwan si Devon at hindi ko din naman masabi-sabi kay Enra ang totoo dahil alam kong magagalit saakin ang pinsan ko at natatakot ako na baka mawalan ako ng kaibigan. Enra is the only friend I have. I don't wanna lose her but I don't wanna lose Devon too.

Nang hindi na ako makatiis ay nagpasya na akong sabihin kay Enra ang totoo. That night, she invited me to a party. Birthday iyon ng isa sa kaibigan niya. Pumayag akong sumama sakanya dahil plano ko ng kausapin siya.

I was looking for her in the crowd when someone snatched my arms and dragged me to a dark place.

Madami sila. Hindi lang isang lalaki. Dahil doon alam ko na na hindi maganda ang pakay nila saakin. I tried to run pero hindi ako nakatakas.

I was shouting for help and trying to save myself but I couldn't. Nawawalan na ako ng pag-asa at napupuno ng takot ang buong sistema ko hanggang sa nakita ko si Enra. I'm pretty much sure she see me. Pero hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya ako tinulungan ng gabing iyon.

Natigilan ako at napatulala. Ni hindi ko na napansin ang mga lalaki sa paligid ko. Why? She is my cousin. And we're bestfriend. Kaya bakit hindi niya ako tinulungan? Bakit hindi siya humingi ng tulong?

Malakas akong napatili at nabalik sa realidad nang biglang nagsigawan ang mga lalaki at isa-isang bumagsak as if someone shot them from a distance.

Sa nanginginig at takot na takot ay nagmamadali akong umalis doon. While my thoughts go wondering around.

Muntikan na akong marape pero hindi ako tinulungan ni Enra kahit pa na sigurado akong nakita niya ako. She acted as if she didn't see anything.