Taste of You

Chapter 17

Chapter 17

"Chill, Evo! Gigising din si Yasha."

"Then why the fuck is she not waking up now!?"

Napakunot ako ng noo ng may marinig akong mga boses parang mga nagtatalo.

Nang magmulat ako ng mata si Devon ang unang bumungad saakin at ang nangyare kanina. Napabalikwas ako ng upo at takot na napayakap sa sarili.

"Labas lang kami."paalam ni Gray at sumunod na ang mga kaibigan niya.

Devon sighed when Fox closed the door.

"Yas..."nangungusap ang mga mata niya ng bumaling saakin.

"Wag kang lalapit saakin!"I said, frightened.

Nakita kong natigilan siya sa paglapit saakin.

"I won't hurt you."he shooked his head."Please just...just let me...explain."he said as if he was in pain.

"H-hindi ko alam kung kaya kitang paniwalaan pagkatapos ng nakita ko, Devon. At kung totoo nga ang sinasabi mo na hindi mo ko sasaktan, hayaan mo na kong umuwi. Gusto ko ng umuwi."

"And then you won't see me anymore? You would avoid me?"he gritted his teeth."I won't let that happen."he said firmly.

"At anong gagawin mo saakin? Ikukulong mo ko? Or worst you're going to kill me!?"I accused, angrily.

Nakita ko kung paano siya natigilan at ang pagbalatay ng sakit sa mukha niya. Parang akong binuhusan ng malamig na tubig at halos murahin ang sarili ko. Hindi ko sinasadya.

"It's that what you really think of me?"he asked in his low voice. Hindi ako nakasagot."You know I can't hurt you."naiiling niyang sabi.

"Devon..."

Nilingon niya ako at agad akong natigilan ng makitang nakangiti siya. He's smiling creepily.

"You're not going anywhere, Yasha. You're going to stay here."may pinalidad sa boses pagkatapos ay tumayo na siya.

"You can't do that. Siguradong hahanapin ako nila papa. At alam ni mama na ikaw ang kasama ko."I looked at him with a sharp eyes.

"And I am Devon Au. I'm sure you know what I can do."he said meaningfully.

Marahas akong napasinghap."What will you do?"tanong ko pero hindi siya nagsalita at naglakad na papunta sa pinto kaya naman mabilis ko siyang hinabol at nahawakan ko ang kamay niya.

"Devon..."I called him softly."Anong gagawin mo sa magulang ko? P-please don't hurt them."I begged.

Then he turn around to face me, bahagya pa kong nagulat sa ginawa niya at napaatras ng kaunti.

"Am I really a monster to you, baby? Because for me you are an angel. And I needed you—no I want you. I want everything you can offer. I want your love and I promise you I will never hurt you."he said, pleading.

He still Devon I know. I maybe not know everything about him. And maybe the reason why he didn't told me his other side is because he know I'll react this way.

I didn't even give him a chance to explain. But what is there to explain? He killed someone. And whatever reason he had it will still not give justice to what he did.

"Kumain na muna tayo. Hindi ka pa nakakapagtanghalian."marahan niyang sabi.

Hinawakan niya ang kamay ko at malungkot na ngumiti saakin pagkatapos ay lumabas na kami.

Nagtatalo ang isip ko kung tatakas ako at hihingi ng tulong ng magpaalam si Devon na magrerestroom lang at iniwan akong mag-isa sa table. Nasa lamesa din ang cellphone niya at ang susi ng sasakyan niya. Hindi ko alam kung nakalimutan niya o sinadya niyang iwan ang mga iyon? Is he testing me?

Pero nakabalik na si Devon at nanatili lang ako sa kinauupuan ko. He actually look surprised that I'm still here o guni-guni ko lang iyon?

"Hanggang kelan ba tayo magiistay dito, Devon? I have work. At baka hinahanap na ako ng boss ko."

"We'll be back tomorrow."he gave me a nod.

"Ganoon ba. Can w-we swim later? O may...gagawin ka pa?"I asked, naglumikot ang mga mata ko at hindi makatingin sakanya ng diretso sa huling sinabi.

Babalik na din naman kami bukas. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko na manatili pa dito.

Pero...

"Wala na. I'm free and all yours."sagot niya.

"O-oh,"wala sa sariling nakagat ko ang ibabang parte ng labi ko.

It still feel awkward. Hindi ko naman nakakalimutan na may pinatay siyang tao at kitang-kita ko iyon. I don't think I could ever understand even if he try to explain why he killed that man.

"Devon,"I called, sighing."I want to know so please be honest to me. Hindi mo ba talaga sinaktan si Enra?"

Diretso sa mga mata niya tinitigan bago nagsalita."No. I never hurt her. I didn't even know her before she started chasing me."

Napatango ako.

If it wasn't him then who hurt Enra?

"Paniniwalaan kita sa sagot mo saakin, Devon."I said."Kaya sana hindi ka nagsisinungaling."

"I won't never lie to you, baby."mabagal siyang umiling saakin."Even if I want to I just can't."tila problemado siya sa parteng iyon."Things could be easier if I can lie to you but you see baby you have this magic that I always say the truth to you."

"If that is true..."I paused."may gusto pa kong malaman."

"Ask away."tumango siya.

"Si Olivia..."nakita ko ang paggalaw ng panga ni Devon ng banggitin ko ang pangalan ng ex-girlfriend niya.

"What about her?"he asked, coldly.

"S-she...she went to me and...we had a talked."panimula ko.

He stared at me as if he is waiting for me to continue and that's what I did.

"Kinausap niya ko. And she told me it was true. All of it. Was it really true? Sinaktan mo ba talaga siya, Devon? Ang mga latay sa likuran niya? Ikaw ba talaga ang may gawa nun?"I was hoping he would say no or atleast lie to me. Hindi ko alam kung bakit piping hinihiling ko iyon pero nang tignan ako ni Devon sa mata at walang kahit na anong emosyon akong nakita parang pinanlamigan ako.

"Yes."sagot niya.

For a seconds, my mind went blank. Olivia and those scars on her back. Alam ko ng hindi maganda ang sinapit niya sa kamay ni Devon at kung bakit nagawa iyon ni Devon iyon ang gusto kong malaman.

Devon never hurted me. O dahil hindi ko pa siya ganoon katagal kakilala at nakasama?

"Why?"hindi ko mapigilan ang magtanong. Pakiramdam ko sa sobrang dami ng mga tumatakbong mga tanong sa isipan ko ay sasabog na ang utak ko.

He stared at me for a minute before he shook his head."Let's not talk about it."

"I want to know."

"Then tell me first the reason why you broke up with me then?"hamon niya na siyang nakapagpatigil saakin. Hindi ako nakaimik.

"I-I don't want to."napailing ako.

"I understand. And I won't force you to tell me what happened."tumango siya. Nalilito naman akong napatitig sakanya. What does he mean by that?

"Pero hanggang hindi mo sinasabi saakin kung bakit ka nakipaghiwalay noon hindi ko din masasabi ang gusto mong marinig saakin."

"Why? Anong kinalaman nun sa tanong ko, Devon?"

"I'll tell you when you're ready to open up to me, baby. I'm just waiting."hindi niya direktang sinagot ang tanong ko. Pakiramdam ko may kung ano sa mga sinasabi niya. Parang may alam siya sa nangyare saakin? Pero paano?

"I just want to know..."I said in a low voice."Dahil aaminin ko, Devon natatakot ako. Natatakot ako sayo. I-I don't know if I can't take whatever tortured you did to Olivia. I don't want to die at a young age. I mean I'm 26 and  that still young for me."

"And I'm 30. Add 1 more year and I'll be out of the calendar, Yas. I am planning to settle down..."he shifted his weight."with you."