Zaman, her zaman güzel şeyler getirmez. Önemli olan zamanın getirdiklerini tümüyle kucaklayabilmektir. Yoksa insan nasıl dayanır bunca kötülüğe?
Yıllar sonra kopmuş bir arkadaş grubu tekrar bir araya gelir. Ancak aradan yıllar geçmiştir ve her şey...
"Maşallah kuzum çok güzel olmuşsun." Demişti Beliz'in anneannesi. Kapısının önünde duruyordu. Sevgiyle torununun aynada yansımasını izliyordu. Aklı fikri hep Beliz'de oluyordu. Zar zor okuttuktan sonra nihayet parasını kazanacak duruma gelmişti. Bir de Dünya gözüyle torununun mutlu mürüvvetini görse daha da bir şey istemezdi Mevla'dan. Aynadan torunun ona gülümsediğini görmüştü.
"Teşekkür ederim anneanne." Dedi ve dönüp sıkıca ona sarıldı. Onsuz bugünlere asla gelemezdi. Zor zamanlarında yanında olan tek kişi olmuştu. İçinde yıllarca artan kocaman boşluğu kısmen dahi olsa doldurabilen belki de yegâne kişiydi. Değer verdiği, sevdiği ve ölene dek minnet duyacağı tek kişiydi. Kafasından duygusal düşünceleri kovuşturduktan sonra tekrar gülümsemişti. O anda kapı çalınca anneanne-torun birbirlerinden ayrılmışlardı. Beliz kapıyı açtığında Esna'nın üzerinde pudra rengi bir elbise ile ona baktığını görmüştü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O korkunç yemekten beri birbirlerini ilk defa görüyorlardı. O gün eve nasıl geldiğini hala bile bilmiyordu. Ertesi gün ise korktuğu gibi olmamıştı. Görkem'in ona kinayeli davranmasını beklemişti. Ama o tamamen yok saymayı tercih etmişti. İş haricinde karşılaşmamaya gayret etmişlerdi. Bu bile Beliz'i rahatlatmıştı. Esna ile telefonda dahi konuşmamışlardı. Beliz'in eli birkaç kere telefona gitse de arayamamıştı. Esna'ya ne diyeceğini bilemiyordu. Sadece dün gece konuşmuşlardı. O da düğüne Ulaş ile beraber gideceklerini söylemişti. Oldukça kısa bir görüşme olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Esna o kadar güzel olmuştu ki Beliz'in gözleri kamaşmıştı. Ona gülümsedikten sonra sıkıca sarılmıştı. Bir şey söylemesine ihtiyacı yoktu. Esna'nın iyiliğini düşündüğünü biliyordu. Ama onu fazlasıyla zorladığı da başka bir gerçekti. Esna da bir şey demeden ona sarılmıştı. Tekrar ona baktığında gözleriyle anlaşmışlardı.
"Özür dilerim Beliz. Seni fazla zorladım." Dedi kısık bir sesle Beliz ise elini boş ver dercesine sallamıştı. Bunları konuşmak istemiyordu.
"Boş ver Esna. Geçti gitti. Çok güzel olmuşsun. Kıyafetine bayıldım." Dedi gülümseyerek. Bu Esna'yı rahatlatmıştı. O sırada Beliz'in anneannesi yanlarına gelince konu kapanmıştı. Bir tur da Beliz'in anneannesine elbise hikâyesi anlatıldıktan sonra kızlar dışarı çıkmışlardı. Ulaş güzel bir takım elbise ile arabanın içinde onları bekliyordu. Aslında düğünleri pek sevmezdi. Ama tekrar bir araya geldikleri arkadaşlarıyla tekrar vakit geçirmek için güzel bir yol gibi görünmüştü. Esna'nın davetini, kabul etmesinin nedeni de buydu. Kızların binadan çıktıklarını fark ettiğinde arabadan inmişti.
