Sold to a Mafia Boss

Chapter 23: Truth

ERINA'S POV

DINALA AKO ng mga sarili kong paa sa bahay, ang kaninang mga luha ko ay natuyo na sa mukha ko. Pakiram ko wala na akong mailuluha pa dahil nababalot ng mga katanungan, galit at poot ang puso at isip ko. Ang gusto kolang malaman ngayun ay ang tungkol sa pamilya ko, alam kong napaka raming bagay na hindi ko alam tungkol sa pamilya ko.

Matagal konang tinatanong ang sarili ko kung anong klase ba talaga ang pamilya ko, 5 years ago ng magkaroon ng aksidente at dahilan ng pagkamatay nina mommy at daddy. Alam kong hindi lang 'yun aksidente.

Puros takot ang nararamdaman ko mula noong bata ako dahil palaging may aksidenteng nangyayari, at hindi kona hahayaan ang sarili kong muling lamunin ng takot ang boong pagkatao ko. Kailangan ko ng kasagutan sa mga tanong na matagal ng nasa isip ko, at alam kong narito lang sa bahay ang lahat ng 'yun.

Kahit madilim ang kabahayan ay hindi kona sinayang pa ang oras ko para buksan ang mga ilaw, dali dali akong umakyat at unang pinuntahan ko ay ang kwarto ni tita.

Binuksan ko ang ilaw at nag simulang maghalungkat sa mga gamit niya.

MAXWELL'S POV

KANINA ko pa tinatawagan si Sanika pero hindi siya ma contact, umuwi narin ako sa bahay ngunit wala naman siya roon. Hating gabi na pero hindi parin siya bumabalik.

"Sanika, where are you...." Tanong ko sa kawalan habang nag mamaneho at panay ang silip sa labas. Nag babakasakaling makita siya.

Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan, hindi siya ma contact at hindi pa siya bumabalik mula kanina. Napatingin ako sa cellphone ko ng mag ring ito, agad ko namang sinagot ng makita ang pangalan ng kapatid ko.

"Nasaan kaba?" Naiiritang sabi niya sa kabilang linya kaya napa singhal ako.

Siya itong may kasalanan sakin tapos siya pa 'tong may ganang mainis, kukutungan ko talaga ang babaeng 'to.

"Sumabay ka nalang kina Liam, okay? Siguro ay hindi ako makakauwi ngayon" walang ganang sagot ko at hindi parin mag tigil sa kaka lingon sa kung saan saan habang nagmamaneho.

"And why?" Parang senyorang tanong niya.

"Umuwi ka nalang, I'll be home tomorrow."

"Wait-" hindi na niya naituloy ang sasabihin ng patayin kona ang tawag.

Napa buntong hininga nalang ako at dumaan sa amusement park.

She used to be there when she was a kid, sabi ni bossing.

Wala ng masiydong tao, kaya mabilis kong nalibot ang boong park. Pero wala akong nakitang Sanika. Napa hinto nalang ako sa kakatakbo sa boong park at napa upo sa lupa.

"Hush! You're making me so fucking insane, Sanika! I'm so fucking worried, so please call me?!" Sigaw ko habang naka tingin sa contact number niya.

Inis kong isinilid sa bulsa ko ang cellphone ko at pumasok sa sasakyan.

Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko at napapikit ng mariin. Nababaliw na ako, sa tuwing iniisip kong may mangyayaring masama sa kaniya ay para akong nababaliw.

"Where are you," alam kong malakas siya ay kaya niyang protektahan ang sarili niya, pero hindi ko parin maiwasang mag alala sa kaniya.

Nasa sitwasiyon kami ngayun na kailangang sama sama kami at hindi kami pwedeng mapag-isa. Nalagasan na ang Woods, at hindi posibleng gumante sila.