8.Bölüm

52 15 3
                                    

SELAMLAR UZUN ZAMAN SONRA YİNE BULUŞTUK...

OKUDUĞUN TARİHİ  ATABİLİRSİN BURAYA DOSTUM ;)

HADİ DA GEÇEK ARTIK BÖLÜMEE!!

                         *******

Bir an canlandı gözümde babamla beraber geçirdiğimiz  vakitler...

Sıcacıktı,gülümsüyordu....

Önce gülümsemeler silindi yüzünden...

Sonra  yaşama hakkı alındı elinden...

Ne zalim bir dünya...

Ne adaletsiz,ne iğrenç bir dünya...

Hatırladım bir an...

Cansız bedeniyle kapının önüne atıldığı anı.....

Gözlerim görmüyordu.Yada bilmiyorum görmek istemiyorlardı...

"Neden?"diye soruyorum kendime bazen.Neden böyle bir hayata mahkum edildim ben.Ve neden böyle bir hayata mahkum edildik biz...

"Neden? "diye sormalarımında aynı keşkeler gibi bir sonucu yoktu.Olmayacaktı...

"Tanrım keşke hiç vermeseydin bu canı bana "diye Tanrıya her gün,her gece,her saat,her dakika ve her salise isyan ediyordum.

Böyle  olmamalıydı.Evet evet,kesinlikle böyle olmamalıydı...

Ama Mecburdum...Mecburduk...Her birimiz verilen imtihanı  yaşamaya...

Elimde olsa ilk olarak babamı getirirdim.Çok güzel olmazmıydı?Babam yanımda en azından ve gülümsüyor,sıcacık...Bir insan daha ne isteyebilirdiki?

Ben yine öylece derin düşüncelere dalarken Ayda beni dürttü.

"Abla cidden noluyor ya sana?Allah Allah yine astın suratı.Yine sohbetine doyum olmuyor maşallah"dedi ve benimde anlamadığım bir şekilde gülmeye başladı.Hatta gülmek az kalır, kahkaha atmaya başladı.

"Deli kız seni.Bana birşey olduğu yok da seni sormalı.Nasıl gidiyor?"

Ayda masanın üstünden elime uzandı.

"Ablacım,değerlim,kıymetlim.Bak boşver beni filan.Belliki  bir şeyler olmuş.Dökül bana.İçini boşaltmadan olmaz.Yaşayamazsın böyle bak ciddiyim.Yapma bunu kendine.Bizim yüzümüzden kendine eziyet etme nolur.Hem ben senin kardeşin değil miyim?Anlat ya hadi."

O an "Biz kardeş değiliz" demeyi çok istedim.Ve yine  yapamadım...

Yine söyleyemedim...

Onun geldiğini...

Bizi daha çok alt üst edeceğini...

"Birtanem benim.Güzelim.Ay parçam.Bak cidden birşeyim yok sadece biraz yorgunum."

"İnanayım mı?"

"İnan inan"diyip göz kırptım Ayda'ya.

"Tamam inandım ve daha fazla sorgulayamayacağım seni"dedi ve yanağıma  küçük bir buse kondurdu.

O sırada telefonum çalıyordu.Arayan Erim'di.

"Arıyor yine seninki."dedi Ayda.

Yüzümde ufak bir tebessüm belirdi.

"Abla"dedi Ayda ve devam etti.O sırada telefonum hala çalıyordu.

" Düşünsene çok güzel olmaz mıydı?"

DAVA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin